رابطه الگوی پنج عاملی شخصیت و خلاقیت و تاثیر آن بر دانش آموزان در مدارس

این مقاله به بررسی رابطه پیچیده میان الگوی پنج عاملی شخصیت (OCEAN) و خلاقیت در بستر محیط های آموزشی و تاثیر آن بر دانش آموزان می پردازد. شخصیت، به عنوان مجموعه ای از الگوهای پایدار فکری، احساسی و رفتاری، نقش محوری در چگونگی تعامل فرد با محیط دارد. خلاقیت، به عنوان توانایی تولید ایده ها، محصولات یا راه حل های جدید و ارزشمند، یکی از اهداف کلیدی نظام های آموزشی مدرن است. این تحقیق با بهره گیری از چارچوب نظری مدل پنج عاملی (شامل گشودگی به تجربه، وظیفه شناسی، برون گرایی، توافق پذیری و روان رنجورخویی)، به دنبال تبیین این است که چگونه هر یک از این ابعاد، زمینه ساز یا بازدارنده بروز خلاقیت در دانش آموزان می شود. مرور پیشینه تحقیق نشان می دهد که عامل «گشودگی به تجربه» قوی ترین همبستگی مثبت با خلاقیت را دارد، در حالی که «وظیفه شناسی» و «روان رنجورخویی» تاثیرات متفاوتی اعمال می کنند. در نهایت، مقاله راهکارهای عملی برای معلمان و برنامه ریزان درسی ارائه می دهد تا با در نظر گرفتن پروفایل های شخصیتی دانش آموزان، محیطی پرورش دهنده برای شکوفایی خلاقیت فراهم آورند. این پژوهش بر اهمیت فردی سازی آموزش برای به حداکثر رساندن پتانسیل های شناختی و خلاقانه دانش آموزان تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

الگوی پنج عاملی شخصیت ، خلاقیت ، دانش آموزان ، محیط آموزشی ، روان شناسی تربیتی