نقش مدارس در پرورش سواد عاطفی و ارتباط موثر میان دانش آموزان و معلمان

در دنیای پرتحول امروز، یکی از مهم ترین رسالت های نظام آموزشی، پرورش انسان هایی است که علاوه بر توانایی های علمی، از سواد عاطفی بالایی برخوردار باشند و بتوانند روابط انسانی خود را به شکلی سالم و سازنده مدیریت کنند. سواد عاطفی به عنوان مجموعه ای از مهارت ها شامل شناخت احساسات، کنترل هیجانات، همدلی، خودآگاهی و برقراری ارتباط موثر، نقش بنیادینی در رشد شخصیتی و اجتماعی دانش آموزان دارد. مدرسه به عنوان دومین محیط یادگیری پس از خانواده، جایگاه اصلی در تقویت این نوع سواد به شمار می آید. نقش معلم در این میان بسیار برجسته است؛ زیرا معلمان با رفتار، گفتار و نحوه ی تعامل خود، الگوی اصلی یادگیری عاطفی برای دانش آموزان هستند. زمانی که ارتباط میان معلم و دانش آموز بر پایه ی احترام، اعتماد و همدلی استوار باشد، زمینه برای رشد هیجانی و اجتماعی دانش آموزان فراهم می شود و آنان در کنار کسب دانش، مهارت های زندگی و کنترل هیجان را نیز می آموزند. از سوی دیگر، آموزش سواد عاطفی در مدارس، تاثیر مستقیمی بر کیفیت یادگیری و عملکرد تحصیلی دارد. دانش آموزانی که از ثبات هیجانی و مهارت های ارتباطی برخوردارند، انگیزه ی بیشتری برای مشارکت در فعالیت های آموزشی و گروهی دارند و روابط مثبت تری با معلمان و همکلاسی های خود برقرار می کنند. بر این اساس، می توان گفت که پرورش سواد عاطفی، نه تنها به تقویت سلامت روان دانش آموزان می انجامد، بلکه موجب بهبود فضای یادگیری، کاهش تعارضات درون مدرسه ای و ارتقای کیفیت آموزش می گردد. بنابراین، طراحی برنامه های آموزشی مبتنی بر هوش هیجانی، برگزاری کارگاه های تعامل موثر برای معلمان، و گنجاندن آموزش مهارت های عاطفی در محتوای درسی می تواند گامی موثر در جهت تربیت نسلی آگاه، مهربان و مسئول باشد.

کلیدواژه ها:

سواد عاطفی ، ارتباط موثر ، دانش آموزان ، معلمان ، هوش هیجانی ، سلامت روان