تحلیل اثربخشی استفاده از روایت های محلی در تدریس مطالعات اجتماعی

این پژوهش به تحلیل اثربخشی استفاده از روایت های محلی در تدریس درس مطالعات اجتماعی می پردازد. روایت های محلی، شامل داستان ها، افسانه ها و حکایات ریشه دار در فرهنگ و تاریخ جوامع، به عنوان ابزاری برای تقویت یادگیری و ارتباط عاطفی دانش آموزان با محتوای درسی مورد بررسی قرار گرفتند. هدف این مطالعه، ارزیابی تاثیر این روش بر بهبود یادگیری، افزایش انگیزه، تقویت مهارت های تفکر انتقادی و حس هویت فرهنگی دانش آموزان بود. روش پژوهش شامل بررسی های تجربی و مقایسه ای در کلاس های درس با استفاده از گروه های کنترل و آزمایش بود. نتایج نشان داد که استفاده از روایت های محلی به طور قابل توجهی درک مفاهیم درسی را عمیق تر کرده و انگیزه و مشارکت دانش آموزان را افزایش داده است. این روش با ایجاد ارتباط بین محتوای درسی و تجارب زیسته دانش آموزان، یادگیری را به تجربه ای ملموس و معنادار تبدیل می کند. همچنین، روایت های محلی با بازتاب ارزش های فرهنگی، به تقویت حس تعلق و هویت فرهنگی دانش آموزان کمک کردند. این تاثیر به ویژه در مناطق با تنوع فرهنگی بالا برجسته بود. با این حال، چالش هایی مانند کمبود منابع آموزشی و نیاز به آموزش معلمان برای استفاده موثر از این روش شناسایی شد. این پژوهش پیشنهاد می کند که برای بهره برداری بهینه، برنامه های درسی باید با روایت های محلی غنی سازی شوند و معلمان آموزش های لازم را دریافت کنند. یافته ها نشان دهنده پتانسیل بالای این روش برای بهبود کیفیت آموزش مطالعات اجتماعی و تقویت پیوند فرهنگی دانش آموزان است. پژوهش های آینده می توانند به بررسی تاثیر بلندمدت این روش و تدوین منابع آموزشی منطقه ای متمرکز شوند.

کلیدواژه ها:

روایت های محلی ، مطالعات اجتماعی ، یادگیری معنادار ، هویت فرهنگی ، انگیزه تحصیلی