بررسی نقش آموزش مهارت های کار تیمی در بهبود رفتارهای کلاسی دانش آموزان ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش آموزش مهارت های کار تیمی در بهبود رفتارهای کلاسی دانش آموزان ابتدایی شهرستان صحنه در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود. رفتارهای کلاسی به عنوان مجموعه ای از تعاملات و کنش های دانش آموزان در محیط مدرسه، نقش مهمی در فرآیند یادگیری، رشد اجتماعی و سلامت روانی آنان ایفا می کند. بسیاری از رفتارهای نامطلوب کلاسی، مانند پرخاشگری، بی توجهی و گوشه گیری، ناشی از کمبود مهارت های اجتماعی و ناتوانی در همکاری گروهی هستند. در این پژوهش، با استفاده از روش کمی و طراحی شبه آزمایشی، دانش آموزان به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش برنامه آموزشی مهارت های کار تیمی را دریافت کردند و گروه کنترل تحت آموزش عادی مدارس قرار گرفتند.برنامه آموزشی شامل جلسات هفتگی هشت هفته ای بود که مهارت هایی مانند همکاری گروهی، حل مسئله جمعی، گوش دادن فعال، تقسیم مسئولیت ها و مدیریت تعارض در قالب بازی های گروهی، پروژه های کوتاه و فعالیت های هدایت شده ارائه شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه رفتارهای کلاسی و فرم های مشاهدات معلم، قبل و بعد از اجرای برنامه جمع آوری شدند. تحلیل داده ها نشان داد که آموزش مهارت های کار تیمی موجب افزایش معنادار رفتارهای مثبت کلاسی، تقویت مشارکت و همکاری دانش آموزان و کاهش رفتارهای ناسازگارانه شد. همچنین، دانش آموزان کم مهارت اجتماعی پس از آموزش توانستند تعاملات موثرتری با همکلاسی ها برقرار کنند و نقش فعال تری در گروه داشته باشند.نتایج پژوهش نشان می دهد که آموزش مهارت های کار تیمی نه تنها بر رفتارهای کلاسی تاثیر مثبت دارد، بلکه به رشد اجتماعی و عاطفی دانش آموزان و ایجاد محیطی مشارکت محور و یادگیرنده در کلاس نیز کمک می کند. این یافته ها اهمیت نهادینه کردن برنامه های آموزشی مهارت های کار تیمی در مدارس ابتدایی و استفاده از روش های یادگیری فعال و گروهی را برجسته می سازد.

کلیدواژه ها:

مهارت های کار تیمی ، رفتارهای کلاسی ، یادگیری تعاونی ، تعامل اجتماعی ، دانش آموزان ابتدایی