اهمیت ایفای نقش مربیان پرورشی مدارس در جهت تربیت دینی دانش آموزان

آموزش و پرورش که وظیفه تربیت کودکان و نوجوانان را بر عهده دارد، موظف به انجام فعالیت های زیادی است که یکی از مهم ترین آن ها خوشایند سازی محیط آموزشی و ایجاد رغبت در دانش آموزان برای تربیت و یادگیری است. این امر مهم بیش از هر چیز با به خرج گیری از قالب ها واسطه های جذاب هنری قابل دست یابی است.متاسفانه بر خلاف بسیاری از کشورهای دنیا، استفاده از هنر در تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان در سیستم رسمی آموزش و پروش کشور ما کارنامه ی درخشانی ندارد. حتی شاید بتوان گفت از بین رفتن استعدادها و خلاقیت های هنری دانش آموزان یکی از نتایج سیستم فعلی آموزشی است. یکی از دلایل این امر آن است که جایگاه هنر و نقش پرورشی آن برای معلمان و مربیان پرورشی روشن نیست. وگرنه به این واسطه ی ارزشمند بهای بسیار بیش تری داده می شد. هنر باید در مدارس توسط مربیان پرورشی ابزاری برای تربیت محسوب شود نه درسی برای آموزش. وقتی کسی به عنوان معلم هنر (مثلا نقاشی) انجام وظیفه می کند، انتظاری که از او می رود این است که بتواند مهارت نقاشی کشیدن را به دانش آموز یاد بدهد. در این صورت معلم کاری ندارد که دانش آموز از این هنر چه بهره ای می برد یا در آینده به چه درد زندگی او میخورد، این هنر چه آثاری در روح و جان کودک یا نوجوان بر جای می گذارد، زیرا معلم فقط در این فکر است که برای مثال درس نقاشی را چگونه بدهد تا کودک این مهارت را فرا بگیرد. در این حالت معلم فقط به سیر آموزش نقاشی و نتیجه ی کار می اندیشید که همان نمره ی نهایی دانش آموز است.

کلیدواژه ها:

مربیان پرورشی ، تربیت دینی ، آموزش و پرورش ، خلاقیت ، دانش آموزان ، تعلیم و تربیت