نقش معلمان در استفاده از فناوری های اموزشی

آموزش وپرورش به عنوان یکی از نهادهای اجتماعی،خود تحت تاثیرتغییرو تحولات تکنولوژیکی و اجتماعی بوده است.با وجود انواع مسائل و مشکلات جدید در زندگی روز مره انسانها،بار سنگین نظام های آموزشی سنگین تر شده است.بحرانهای جهانی از قبیل انفجار جمعیت، انفجار دانش و آلودگی محیط زیست،مشکلات جدیدی است که بر مشکلات گذشته،افزوده شده وپیشرفت های انسان در علوم انسانی مانند روان شناسی تعلیم و تربیت و… نقاط ضعف و کمبود های آموزشی را بیشتر آشکار کرده و راه را برای ایجاد تغیرات سود مند جدید باز کرده اند.یکی از عواملی که برای مقابله با مشکلات آموزشی در کشورها مورد توجه قرار گرفته است، تکنولوژی آموزشی است . تکنولوژی آموزشی ابزار و روش های در اختیار صاحب نظران و دست اندرکاران تربیتی قرار می دهد که آنها را برای غلبه بر مسائل و مشکلاتی که ذکر شد تجهیز می کند .تکنولوژی به معنی هر گونه مهارت عملی است که درآن از نتایج و یافته های عملی استفاده اساسی شود.ابزار در تکنولوژی آموزشی عبارتند از:و سایل سمعی وبصری طراحی نرم افزارهای آموزشی و وسایل آزمایشگاهی.بدون تردید، هیچ برنامه آموزشی نمی تواند همه مباحث و مفاهیم علمی دوره های تحصیلی را به دانش آموزان بیاموزد. از این رو، باید این آمادگی را در آنها ایجاد کرد تا پس از به پایان رسیدن کلاس یا دوره تحصیلی به یادگیری خود ادامه دهند. بسیاری از متون علمی مدارس تلاش می کنند تا همه موضوع ها و مباحث علمی را پوشش دهند. در برخی موارد بیش از چهل موضوع مانند مکانیک، ژنتیک، الکتریسته، فتوسنتز، نور، جدول تناوبی و... در طول یک سال تحصیلی و به صورت هر هفته یک موضوع در برنامه درسی گنجانده می شود. این پوشش زودگذر و ناپایدار مباحث در واقع به معنای آن است که بسیاری از دانش آموزان باید آنها را به خاطر سپرده، تفکیک کرده و در نهایت فراموش کنند. با وجود این، گروه ها و شوراهایی که استانداردهای آموزشی را تعیین می کنند به دشواری حاضرند برخی از این مباحث را حذف کنند. بنابراین،چگونه می توان دانش آموزان را قادر ساخت مباحث علمی اضافی را تنها زمانی که به آن نیاز دارند، بیاموزند.چگونه می توان مفاهیم و موضوعات را به گونه ای آموخت که موجب یادگیری معنادار و مستمر شود. نتایج نگرش سنجی و مصاحبه با دانش آموزان نشان می دهد که آنها اغلب از این مطلب شکایت دارند که مفاهیم و مباحثی که در مدرسه می آموزند بسیار ناپایدار، ناملموس و تقریبا با زندگی آنان بی ارتباط است. به اعتقاد آنان آنچه در مدرسه دارای حرکت و پویایی به نظر می رسد، به محض رسیدن به خانه خسته کننده، ناپایدار و نامربوط می شود. هر چند برای بهبود وضعیت آموزش راه های گوناگونی مانند یادگیری گروهی، یادگیری اکتشافی، مدیریت هدفمند، فرآیندهای کیفی، کلاس های کوچک تر، ارزیابی های دوره ای و نظایر آن ارائه و اجرا می شود، اما هیچ کدام از این رویکردها نمی تواند به تنهایی موفقیت آمیز باشد. واقعیت آن است که مشکلات پیچیده نیاز به راه حل های چندگانه (چند وجهی) دارد. تجربه های پژوهشی و آموزشی در دو دهه گذشته نشان می دهد که کارگاه های کامپیوترو آزمایشگاه ها می توانند در این زمینه نقش اساسی ایفا کنند. زمانی که کامپیوتر تنها یک کالای لوکس در مدارس به حساب می آمد گذشته است. بدون تردید، دوره اطلاعات فرا رسیده و کاربرد آموزشی تکنولوژی کامپیوتر به عنوان یک ضرورت انکار ناپذیر جلوه گر شده است.معلمان معمولا برای کسانی که باید مواد درسی را یاد بگیرند، از ابزارهای مختلفی استفاده می کنند. این ابزارها را می توان به دو طبقه ۱) با فن آوری پایین مانند گچ، تخته سیاه، ماژیک، وایت برد، پوستر و ... ، ۲) با فن آوری بالا مانند ضبط صوت، پروژکتور، اسلاید، اورهد و مانند آن تقسیم کرد. اما به تازگی ابزارهای آموزشی با فن آوری بالا شامل کامپیوتر و نرم افزارهای پیشرفته نیز شده است.از دیدگاه تدریس، این گونه ابزارها می تواند به مدیریت کلاس و نیز طرح، ارائه و ارزیابی درس، به گونه ای شایان کمک کند. نرم افزارهای کامپیوتری معلم را قادر می سازد تا تمامی موارد بالا را بسیار جذاب تر و در عین حال با صرف زمان کمتری نسبت به روش های سنتی انجام دهد.

کلیدواژه ها:

تکنولوژی آموزشی ، پیشرفت ، انگیزه تدریس ، یادگیری.