تعامل سازنده مدیران مدارس با اولیای دانش آموزان و تاثیر آن در بهبود مدیریت مدرسه

تعامل سازنده میان مدیران مدارس و اولیای دانش آموزان یکی از ارکان اساسی در بهبود عملکرد مدیریتی، ارتقای کیفیت آموزشی و ایجاد محیطی حمایتی برای رشد همه جانبه دانش آموزان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش و تاثیر ارتباط مثبت و اثربخش میان مدیران مدارس و اولیا در بهبود مدیریت مدرسه انجام شده است. در این پژوهش، اهمیت تعامل متقابل، شیوه های ارتباطی، موانع موجود و پیامدهای مثبت این رابطه در سطوح مختلف مدیریتی مورد توجه قرار گرفته است. یافته های نظری و پیشینه پژوهش ها نشان می دهد که ارتباط فعال و صمیمی میان مدیر و والدین، موجب افزایش اعتماد، شفافیت در تصمیم گیری ها، مشارکت بیشتر خانواده ها در فعالیت های آموزشی و پرورشی و ارتقای کارآمدی نظام مدرسه می شود. همچنین، مدیرانی که در ارتباطات خود از رویکردهای انسانی و گفت وگو محور بهره می برند، توانایی بیشتری در مدیریت تعارض ها، کاهش شکاف میان مدرسه و خانواده و افزایش رضایت والدین و معلمان دارند. بر اساس این نتایج، پیشنهاد می شود مدیران مدارس با بهره گیری از مهارت های ارتباطی، برنامه های مشارکتی و راهبردهای تعاملی، زمینه شکل گیری اعتماد متقابل و همکاری پایدار میان خانواده و مدرسه را فراهم آورند.واژگان کلیدی: تعامل سازنده، مدیر مدرسه، اولیای دانش آموزان، ارتباط موثر، مدیریت آموزشی