بررسی دلایل بی تفاوتی برخی والدین به فرآیند یادگیری فرزندان

نقش والدین در فرآیند یادگیری فرزندان همواره به عنوان یکی از عوامل بنیادین موفقیت تحصیلی و رشد همه جانبه دانش آموزان مطرح بوده است. تحقیقات متعدد نشان داده اند که حضور فعال والدین در فعالیت های آموزشی، حمایت روانی و ایجاد فضای انگیزشی در خانه، رابطه ای مستقیم با پیشرفت تحصیلی، انگیزش درونی و سلامت روانی فرزندان دارد. با این حال، در بسیاری از نظام های آموزشی، پدیده ای به نام «بی تفاوتی والدین» یا مشارکت حداقلی آنان در فرآیند یادگیری مشاهده می شود. این مقاله مروری تحلیلی با هدف بررسی علل و زمینه های این بی تفاوتی تدوین شده است و تلاش دارد از طریق مرور منابع علمی معتبر، ابعاد گوناگون این مسئله را روشن سازد.بررسی ها نشان می دهد که بی تفاوتی والدین پدیده ای چندعلتی است که تحت تاثیر مجموعه ای از عوامل اجتماعی–اقتصادی، فرهنگی، روان شناختی و نهادی شکل می گیرد. از جمله دلایل عمده می توان به فشارهای اقتصادی و محدودیت منابع، سطح تحصیلات پایین و ضعف در خودکارآمدی آموزشی والدین، نگرش ها و باورهای فرهنگی مبنی بر سپردن کامل مسئولیت یادگیری به مدرسه، مشکلات روانی و عاطفی والدین نظیر افسردگی یا استرس بالا، کیفیت پایین ارتباط والد–فرزند و نیز موانع ساختاری موجود در تعامل مدرسه با خانواده اشاره کرد. پیامدهای این بی تفاوتی بسیار گسترده است و شامل کاهش انگیزش تحصیلی، افت عملکرد درسی، افزایش احتمال ترک تحصیل، تضعیف اعتمادبه نفس و کاهش احساس تعلق به مدرسه می شود.یافته های مرور حاضر بر ضرورت توجه جدی به مشارکت والدین در سیاست گذاری های آموزشی تاکید دارد. طراحی برنامه های مداخله ای با محوریت آموزش مهارت های والدگری، تقویت سازوکارهای ارتباطی میان مدرسه و خانواده، حمایت های روانی–اجتماعی از والدین و کاهش موانع اقتصادی، می تواند به افزایش سطح مشارکت والدین و کاهش بی تفاوتی آنان کمک نماید. در مجموع، نتایج این مقاله نشان می دهد که درک و تحلیل علمی دلایل بی تفاوتی والدین، گامی اساسی در بهبود کیفیت یادگیری دانش آموزان و ارتقای عدالت آموزشی است.

کلیدواژه ها:

بی تفاوتی والدین ، فرایند یادگیری ، کودکان