بررسی رابطه میان حس امنیت محیطی و حضورپذیری ساکنین در فضاهای باز مجموعه های مسکونی

فضاهای باز در مجتمع های مسکونی نقش کلیدی در ارتقاء کیفیت زندگی ساکنان ایفا می کنند. در این میان، دو مولفه ی حس امنیت محیطی و حضورپذیری به عنوان عناصر اصلی تعامل انسان با فضا، بیشترین تاثیر را بر نحوه ی استفاده و تعامل ساکنین با محیط پیرامون دارند. این مقاله با هدف بررسی رابطه ی میان امنیت محیطی و حضورپذیری در فضاهای باز مجتمع های مسکونی پرداخته است. روش تحقیق بکار گرفته شده توصیفی-تحلیلی و جمع اوری اطلاعات از روش کتابخانه ای استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که امنیت فضا تحت تاثیر عواملی چون روشنایی مناسب، دید و نظارت طبیعی، کیفیت نگهداری و طراحی کالبدی شکل می گیرد. این امنیت، خود زمینه ساز افزایش تعامل اجتماعی، حس تعلق و در نتیجه ارتقای حضورپذیری ساکنین می شود. از سوی دیگر حضور فعال ساکنان نیز به افزایش امنیت محیطی کمک می کند. در نهایت، طراحی آگاهانه ی فضاهای باز با در نظر گرفتن مولفه های کالبدی، روانی و اجتماعی، می تواند بستر مناسبی برای ایجاد محیط های ایمن، پویا و انسانی فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

حس امنیت محیطی ، حضورپذیری ، فضاهای باز ، مجموعه های مسکونی