یک مدل جدید از ضریب کاهش مقاومت مبتنی بر آسیب برای ساختارهای غیرخطی در معرض حرکات زمین از نوع توالی

این مقاله ضریب کاهش مقاومت سیستم با یک درجه آزادی (SDOF) را که در معرض حرکات زمنینی توالی نوع لرزه اصلی – پس لرزه قرار دارد، بررسی می کند. هم شکل پذیری جابجایی و هم آسیب تجمعی در ضریب کاهش در نظر گرفته می شوند. ثبت زلزله های اصلی و پس لرزه جمع آوری و برطبق ویژگی های مکان طبقه بندی شده است. حرکات زمین پس لرزه به طور متوالی به پنج سطح شدت نسبی مقیاس بندی شده اند. براساس تحلیل زمان تاریخ غیرخطی سیستم های SDOF، اثرات دوره طبیعی، ضریب شکل پذیری، شاخص آسیب و پس لرزه به طور آماری مطالعه شده است. نتایج نشان می دهند که حرکت زمین پس لرزه تاثیر چشمگیری بر فاکتورهای کاهش مقاومت دارد و ضریب کاهش مقاومت مبتنی بر آسیب حدودا ۰.۶ – ۰.۹ برابر ضریب کاهش مقاومت مبتنی بر شکل پذیری می باشد. سرانجام، یک بیان تجربی برای ضریب کاهش مقاومت به وسیله تحلیل رگرسیون ایجاد شده است.

کلیدواژه ها:

عامل کاهش ، قدرت طیف پاسخ ، غیر ارتجاعی ، شاخص خسارت ، حرکت زمین از نوع توالی ، وضعیت سایت