بررسی رابطه مهارت اجتماعی با بی قراری در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه مهارت اجتماعی با بیقراری در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر شهرستان قائمشهر صورت گرفت. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری کلیه افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر تعدادی از کلینیکهای شهرستان قائمشهر در سال ۱۴۰۳ بود بر اساس جدول کرجسی و مورگان ۸۶ نفر به عنوان نمونه با روش تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامههای مهارتهای اجتماعی ماتسون (۱۹۸۳) و بی قراری کوهن منسفیلد (۲۰۰۴) پاسخ دادند. داده ها به روش رگرسیون تجزیه و تحلیل گردید. یافتهها نشان داد مهارت اجتماعی با بیقراری رابطه منفی معناداری دارد (۰/۰۱>P) در نتیجه تقویت مهارت اجتماعی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر میتواند باعث کاهش بی قراری در آنان گردد.

کلیدواژه ها:

اختلال اضطراب فراگیر ، بی قراری ، مهارت اجتماعی