اثربخشی شفقت درمانی بر روابط بین فردی دانش آموزان مدارس ابتدایی

مقدمه: شفقت درمانی یکی از رویکردهای نوین روانشناسی است که می تواند نقش موثری در بهبود روابط بین فردی، کاهش تنش های اجتماعی و تقویت همدلی ایفا کند. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی شفقت درمانی بر روابط بین فردی دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شده است. روش پژوهش حاضر با روش نیمه تجربی و در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی یکی از مدارس شهر تهران بود. نمونه ای متشکل از ۳۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل، هر گروه ۱۵ نفر، تقسیم شدند. گروه آزمایش در طی جلسات مشخصی تحت مداخله ی شفقت درمانی قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از پرسشنامه روابط بین فردی و مقیاس همدلی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون گردآوری شد. تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اجرای برنامه های مبتنی بر شفقت درمانی منجر به بهبود معنادار روابط بین فردی، افزایش همدلی و کاهش تعارضات اجتماعی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد. (۰.۰۱شفقت درمانی در ارتقاء سلامت روانی و بهبود تعاملات اجتماعی دانش آموزان ابتدایی است. بر این اساس پیشنهاد می شود که برنامه های شفقت محور به عنوان بخشی از مداخلات روانشناختی در مدارس مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

شفقت درمانی ، روابط بین فردی دانش آموزان ابتدایی ، تعارضات اجتماعی