اثر بخشی زوج درمانی شناختی رفتاری بر مهارگری زناشویی زوجین در آستانه طلاق

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی زوج درمانی شناختی رفتاری بر مهارگری زناشویی زوجین در طلاق بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین در آستانه طلاق مراجعه کننده به سه مرکز مشاوره شهر بابل (کلینیک وسام، مهرآیین، رشد) در سال ۱۴۰۴ بود. از میان جامعه آماری به روش نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند تعداد ۳۰ نفر از کسانی که دارای ملاکهای ورود و خروج باشند، نمونه آماری را تشکیل داد. این ۳۰ نفر به طور تصادفی ساده در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شد که گروه آزمایش زوج درمانی شناختی رفتاری را دریافت کرد و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. ابزار گرد آوری دادهها پرسشنامه مهارگری زناشویی امینی و همکاران، ۱۳۹۷) بود. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده و برای کنترل همه فرضیهها از تجزیه و تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که زوج درمانی شناختی رفتاری منجرب افزایش مهارگری زناشویی زوجین در آستانه طلاق شده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که از زوج درمانی شناختی رفتاری به منظور ارتقاء سلامت روانی زوجین در آستانه طلاق بهره جست.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی شناختی رفتاری ، مهارگری زناشویی ، طلاق