بررسی نقش واسطه ای دلبستگی ایمن به والدین در رابطه بین کیفیت گفت وگوی والد-نوجوان و خودتنظیمی هیجانی در نوجوانان نسل Z

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای دلبستگی ایمن به والدین در رابطه بین کیفیت گفت وگوی والد-نوجوان و خودتنظیمی هیجانی در نوجوانان نسل Z بود. نسل Z با شرایط اجتماعی، فرهنگی و فناوری متفاوتی رشد یافته اند که می تواند بر سبک دلبستگی و توانایی های هیجانی آنان تاثیر بگذارد. پژوهش حاضر به روش توصیفی-همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل نوجوانان ۱۳ تا ۱۸ ساله شهر یزد در سال ۱۴۰۴ بود که با روش نمونه گیری در دسترس، ۳۰۰ نفر از آنان (۱۵۰ دختر و ۱۵۰ پسر) انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه گفت وگوی والد-نوجوان Olson & Barnes))، پرسشنامه دلبستگی ایمن Armsden & Greenberg)) و پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (Gross & John) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین کیفیت گفت وگوی والد-نوجوان و خودتنظیمی هیجانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد p<۰.۰۱)) همچنین دلبستگی ایمن به والدین به طور معناداری رابطه بین کیفیت گفت وگو و خودتنظیمی هیجانی را میانجی گری می کند. این یافته ها بر اهمیت تعاملات مثبت والد-نوجوان در تقویت دلبستگی ایمن و ارتقای مهارت های هیجانی نوجوانان تاکید دارد. بر اساس نتایج، پیشنهاد می شود که در برنامه های آموزشی خانواده محور، به بهبود مهارت های گفت وگوی والدین و تقویت دلبستگی ایمن توجه ویژه ای شود.

کلیدواژه ها:

دلبستگی ایمن ، گفت وگوی والد-نوجوان ، خودتنظیمی هیجانی در نوجوانان ، نسل Z