آموزش تلفیقی (حضوری مجازی): فرصت ها و چالش های آن در نظام آموزش و پرورش ایران

آموزش تلفیقی به عنوان پارادایمی نوین در عرصه یادگیری، تلفیقی هدفمند از روش های سنتی حضوری و فناوری های نوین آموزشی است. این مقاله با هدف بررسی فرصت ها و چالش های پیاده سازی این الگو در نظام آموزش و پرورش ایران نگاشته شده است. با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای و تحلیل اسناد، یافته ها نشان می دهد که آموزش تلفیقی می تواند فرصت های ارزشمندی همچون افزایش انعطاف پذیری و دسترسی، ارتقای کیفیت یادگیری، شخصی سازی آموزش و توسعه مهارت های قرن بیست ویکم را فراهم آورد. با این حال، چالش های عمده ای از جمله نابرابری در دسترسی به فناوری و اینترنت، کمبود زیرساخت های فنی و نرم افزاری، مقاومت در برابر تغییر، عدم آمادگی حرفه ای معلمان و خلاهای قانونی و محتوایی، راهبرد موفقیت این الگو را در ایران با موانع جدی مواجه می سازد. مقاله حاضر با ارائه راهکارهایی کاربردی در حوزه های زیرساخت، توانمندسازی نیروی انسانی، تولید محتوا و سیاست گذاری، نتیجه می گیرد که تحقق اثربخش آموزش تلفیقی در گرو عزمی ملی، برنامه ریزی استراتژیک، سرمایه گذاری پایدار و مشارکت تمامی ذی نفعان است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، تلفیقی ، دانش آموز ، مدرسه ، حضوری ، مجازی