تحلیل پایداری شهری در سکونتگاه های غیر رسمی شهر بوکان

گسترش فیزیکی نابسامان و بیرویهی شهرها یکی از مشکلات شهر و شهرنشینی جهان سوم در دوران معاصر میباشد؛ بهطوریکه طی فرآیندی مداوم محدودههای فیزیکی و فضاهای کالبدی شهر در جهات عمودی و افقی به لحاظ کمی و کیفی رشد مییابد و اگر این روند سریع و بیبرنامه باشد به ترکیبی نامتناسب از فضاهای شهری مشکل زا خواهد انجامید. لذا یکی از علل شکلگیری این روند و همچنین یکی از مهمترین پیامدهای آن حاشیهنشینی شهری یا همان سکونتگاه های غیر رسمی است. جریان توسعهی شهری در ایران طی سی سال گذشته باعث گردید که جمعیت شهرنشین بالغ بر دو برابر گردد و عملا سرعت آن از ظرفیت و توانایی دولت و شهرداریها در فراهم نمودن زیرساختها، ارائهی خدمات و ایجاد اشتغال شهری به شدت پیشی گیرد . طبق آمار آخرین سرشماری عمومی نفوس و مسکن شهرستان بوکان در آبان ماه سال 5831 تعداد 803803 نفر جمعیت داشته است که 7/03 درصد از جمعیت کل استان را شامل می شود. از این تعداد جمعیت 515131 نفر شهری ) 74/25 و18151 نفر روستایی25/75 درصدمی باشند. همچنین 508331 نفر از جمعیت این شهرستان را مردان و 505388 نفر را زنان تشکیل می دهند. جمعیت شهرستان بوکان طی بیست سال با رشدی مداوم از 80171 نفر در سال 5811 به 571135 نفر در سال 5871 رسیده است