رابطه مطلوبیت اجتماعی و خودکارآمدی در عزت نفس دانش آموزان

این مقاله مروری به بررسی جامع و نظام مند رابطه میان سه سازه روانشناختی کلیدی، یعنی مطلوبیت اجتماعی (Social Desirability)، خودکارآمدی (Self-Efficacy)، و عزت نفس (Self-Esteem) در دانش آموزان می پردازد. با توجه به اهمیت این مفاهیم در شکل گیری هویت، موفقیت تحصیلی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان، هدف اصلی این مرور، سنتز یافته های پژوهش های گذشته و تبیین نقش هر یک از این سازه ها در فرآیند رشد روانی-اجتماعی دانش آموزان است. روش شناسی این پژوهش کیفی و توصیفی-تحلیلی بوده و بر پایه استخراج، دسته بندی و تحلیل مضمونی مقالات علمی-پژوهشی مرتبط در پایگاه های داخلی و بین المللی استوار است. نتایج مرور نشان می دهد که مطلوبیت اجتماعی، که غالبا به عنوان یک گرایش پاسخ دهی سنجیده می شود، می تواند بر نحوه ابراز عزت نفس تاثیر بگذارد، در حالی که خودکارآمدی به عنوان یک عامل پیش بینی کننده قوی تر برای عملکرد و عزت نفس مبتنی بر شایستگی عمل می کند. این مقاله چارچوب های نظری مرتبط، یافته های تجربی، و پیامدهای کاربردی این روابط را برای مداخلات آموزشی و مشاوره ای در مدارس، به ویژه در دوره ابتدایی، ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

عزت نفس ، خودکارآمدی ، مطلوبیت اجتماعی ، دانش آموزان ، روانشناسی تربیتی ، مقاله مروری.