نقش حمایت های سازمانی در کاهش فرسودگی شغلی معلمان

فرسودگی شغلی معلمان به عنوان یکی از چالش های اساسی نظام های آموزشی، پیامدهایی چون خستگی عاطفی، بی تفاوتی نسبت به دانش آموزان و کاهش احساس کارآمدی حرفه ای به دنبال دارد. این مقاله با هدف بررسی نقش حمایت های سازمانی (Perceived Organizational Support) در کاهش فرسودگی شغلی معلمان، چهارچوب نظری مبتنی بر نظریه های فرسودگی (ماسلاک و همکاران) و نظریه حفظ منابع (Hobfoll) را مرور می کند. مرور پیشینه نشان می دهد که حمایت سازمانی شامل حمایت مدیریتی، سیاست های حمایتی و فراهم سازی منابع شغلی می تواند از طریق کاهش فشارهای کاری و بازتامین منابع روانی-اجتماعی، به کاهش فرسودگی کمک کند. روش پژوهش حاضر ترکیبی از تحلیل مروری منابع نظری-تجربی و گزارش دهی نتایج مطالعات کمی منتخب در محیط های مدرسه ای (داخلی و بین المللی) است. یافته ها نشان می دهند که ادراک حمایت سازمانی رابطه منفی و معناداری با ابعاد فرسودگی (خستگی عاطفی، مسخ شخصیت/بی تفاوتی و کاهش احساس کفایت حرفه ای) دارد و برنامه هایی مانند پشتیبانی مدیریتی، مداخلات سازمانی برای کاهش بار کاری و ارتقای مشارکت معلمان در تصمیم گیری می توانند اثرات پیشگیرانه و اصلاحی قابل توجهی داشته باشند. در پایان، پیشنهاداتی برای سیاست گذاران آموزشی، مدیران مدارس و پژوهشگران ارائه شده است تا با تقویت سازوکارهای حمایت سازمانی، سلامت شغلی معلمان و کیفیت آموزشی ارتقا یابد.

کلیدواژه ها:

: حمایت سازمانی ، فرسودگی شغلی ، معلمان ، تاب آوری شغلی ، سیاست های حمایتی