روش تدریس ایفای نقش و تاثیر آن بر افزایش مهارت های تحلیلی دانش آموزان

روش تدریس ایفای نقش یکی از رویکردهای نوین و فعال در آموزش است که با ایجاد محیط های شبیه سازی شده و تعاملی، دانش آموزان را به مشارکت فعال در فرآیند یادگیری ترغیب می کند. این روش به طور خاص در تقویت مهارت های تحلیلی نظیر تفکر انتقادی، حل مسئله و استدلال منطقی نقش برجسته ای ایفا می کند. هدف این مقاله بررسی تاثیر روش تدریس ایفای نقش بر افزایش مهارت های تحلیلی دانش آموزان و ارائه راهکارهایی برای رفع چالش های موجود در اجرای آن است. روش پژوهش به صورت تحلیلی-مروری بوده و با تحلیل نظریات مرتبط و بررسی عملی اجرای این روش، به شناسایی مزایا، فرصت ها، چالش ها و راهکارهای پیش رو پرداخته است. یافته های مقاله نشان می دهد که روش ایفای نقش با افزایش تعامل دانش آموزان، یادگیری عمیق تر، تقویت اعتماد به نفس و کار گروهی، و آماده سازی آن ها برای مواجهه با موقعیت های واقعی، توانایی قابل توجهی در پرورش مهارت های تحلیلی دارد. با این حال، چالش هایی نظیر کمبود زمان در برنامه درسی، عدم آموزش کافی معلمان و مقاومت برخی دانش آموزان یا والدین نسبت به این روش وجود دارد. برای رفع این محدودیت ها، پیشنهاداتی نظیر برگزاری کارگاه های آموزشی برای معلمان، تلفیق این روش با محتوای درسی و طراحی برنامه های منعطف ارائه شده است. در نتیجه، روش ایفای نقش به عنوان یک ابزار آموزشی موثر، فرصتی برای تحول در نظام آموزشی و پرورش مهارت های تحلیلی دانش آموزان فراهم می کند. با اجرای پایلوت در مدارس، انجام پژوهش های میدانی و ارزیابی های منظم، می توان استفاده گسترده تر و موثرتری از این روش در آموزش و پرورش داشت.

کلیدواژه ها:

ایفای نقش ، روش تدریس ، مهارت های تحلیلی ، تفکر انتقادی ، آموزش فعال