یادگیری مبتنی بربازی های رومیزی برای توسعه مهارت های تفکر استراتژیک و مذاکره دانش آموزان

بازی های رومیزی (Board Games)، فراتر از یک ابزار سرگرمی، یک بستر آموزشی غنی و شبیه سازی شده برای توسعه مهارت های شناختی و اجتماعی-هیجانی پیچیده هستند. این پژوهش به تحلیل جامع بررسی یادگیری مبتنی بر بازی های رومیزی برای توسعه مهارت های تفکر استراتژیک و مذاکره دانش آموزان می پردازد. تفکر استراتژیک شامل برنامه ریزی بلندمدت، پیش بینی حرکات حریف و مدیریت منابع تحت محدودیت است، در حالی که مذاکره نیازمند ارتباطات موثر، همدلی و دستیابی به توافق (Win-Win) است. این پژوهش بر این مبنا استوار است که روش های سنتی تدریس، اغلب در پرورش این مهارت های کاربردی و تعاملی که نیازمند تجربه در بافتار (Context) هستند، ناتوانند. مبانی نظری این پژوهش بر نظریه یادگیری تجربی (Experiential Learning Theory)، نظریه بازی (Game Theory) و رویکرد ساختارگرایی اجتماعی (Social Constructivism) استوار است. یافته ها حاکی از آن است که اجرای هدفمند بازی های رومیزی پیچیده (مانند بازی های استراتژی و اقتصادی)، به طور موثری به افزایش توانایی حل مسئله چندوجهی، بهبود مهارت های تصمیم گیری تحت فشار، ارتقاء تاب آوری در برابر شکست و قابلیت درک دیدگاه طرف مقابل در دانش آموزان منجر شده است. با این حال، چالش های مهمی مانند نیاز به تغییر در ساختار درسی و کمبود معلمان آموزش دیده در این حوزه نیز وجود دارد. در نهایت، راهکارهای عملی و مبتنی بر شواهد برای معلمان، طراحان آموزشی و برنامه ریزان درسی ارائه می شود تا از این رویکرد به عنوان یک ابزار قدرتمند برای تحقق یادگیری موثر، نوآوری و توسعه پایدار استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

بازی های رومیزی ، یادگیری مبتنی بر بازی ، تفکر استراتژیک ، مهارت های مذاکره ، یادگیری تجربی ، نظریه بازی ، تصمیم گیری.