بررسی پتانسیل های پداگوژی یادگیری در فضاهای سنتی ایرانی برای دانش آموزان

فضاهای سنتی ایرانی، مانند حیاط ها، مدارس قدیم (مدارس و مکتب خانه ها) و بازارها، مملو از پتانسیل های آموزشی هستند که بر یادگیری اجتماعی، تجربی و موقعیت مند تاکید دارند. این پژوهش به تحلیل جامع بررسی پتانسیل های پداگوژی یادگیری در فضاهای سنتی ایرانی برای دانش آموزان می پردازد. این پژوهش بر این مبنا استوار است که سیستم های آموزشی مدرن، با تاکید بر فضاهای کلاسی بسته و استاندارد، از غنای فرهنگی و کالبدی فضاهای سنتی غفلت کرده اند. مبانی نظری این پژوهش بر نظریه یادگیری موقعیت مند (Situated Learning Theory)، نظریه یادگیری تجربی (Experiential Learning Theory) و روان شناسی محیطی (Environmental Psychology) استوار است. یافته ها حاکی از آن است که استفاده از این فضاها به طور موثری به افزایش ارتباط دانش آموز با میراث فرهنگی، تقویت تفکر سیستمی و بهبود تعاملات اجتماعی منجر شده است. با این حال، چالش های مهمی مانند حفاظت، دسترسی و انطباق با برنامه درسی رسمی نیز وجود دارد. در نهایت، راهکارهای عملی و مبتنی بر شواهد برای معلمان، مدیران و معماران ارائه می شود تا از این رویکرد به عنوان یک ابزار قدرتمند برای غنی سازی فرآیندهای آموزشی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

فضاهای سنتی ایرانی ، پداگوژی یادگیری ، یادگیری موقعیت مند ، میراث فرهنگی ، معماری و آموزش ، حیاط مدرسه.