بررسی الگوهای نوین ارتباط خانه و مدرسه در عصر پیام رسان های اجتماعی و فراتر از کانال های سنتی

ارتباط موثر خانه و مدرسه (Home-School Communication)، یک عامل پیش بینی کننده کلیدی برای موفقیت تحصیلی و رفاه دانش آموزان است. با ورود پیام رسان های اجتماعی (Social Messengers) و پلتفرم های دیجیتال به فضای آموزشی، الگوهای سنتی ارتباطی (دفترچه یادداشت، تماس تلفنی) جای خود را به کانال های نوین، فوری و تعاملی داده اند. این پژوهش به تحلیل جامع بررسی الگوهای نوین ارتباط خانه و مدرسه در عصر پیام رسان های اجتماعی و فراتر از کانال های سنتی می پردازد. پلتفرم های پیام رسان (مانند WhatsApp, Telegram, یا اپلیکیشن های اختصاصی مدارس)، امکان ارتباط دوسویه، فوری و غیررسمی را فراهم می آورند که به طور بالقوه می تواند مشارکت والدین (Parental Engagement) را به شکل بی سابقه ای تقویت کند. این پژوهش بر این مبنا استوار است که تحول دیجیتال در ارتباطات خانه و مدرسه، به شرطی که با چارچوب های اخلاقی و شفافیت در استفاده از داده همراه باشد، به طور موثری به افزایش سرعت واکنش مدرسه به نیازهای خانواده، شخصی سازی اطلاعات و ایجاد حس نزدیکی و اعتماد منجر می شود. مبانی نظری این پژوهش بر نظریه مشارکت اکولوژیک (Ecological Systems Theory - Bronfenbrenner)، نظریه حضور اجتماعی (Social Presence Theory) و مفهوم شکاف دیجیتال (Digital Divide) استوار است. یافته ها حاکی از آن است که در حالی که پلتفرم های نوین، دسترسی و راحتی را افزایش داده اند، چالش های مهمی مانند مدیریت مرزهای حرفه ای-شخصی معلم، افزایش بار کاری ارتباطی (Communicative Workload) و مسئله شکاف دیجیتال و دسترسی نابرابر را نیز ایجاد کرده اند. در نهایت، راهکارهای عملی و مبتنی بر شواهد برای مدیران، معلمان و طراحان پلتفرم های آموزشی ارائه می شود تا از این ابزارهای نوین به شکلی اخلاقی، موثر و عادلانه برای تقویت اتحاد تربیتی میان خانه و مدرسه استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

ارتباط خانه و مدرسه ، پیام رسان های اجتماعی ، مشارکت والدین ، شکاف دیجیتال ، اخلاق ارتباطی ، فناوری آموزشی ، نظریه حضور اجتماعی.