رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی ودستیابی به اهداف آموزشی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و دستیابی به اهداف آموزشی در میان دانش آموزان دوره متوسطه انجام شد. طرح مطالعه به روش توصیفی–همبستگی اجرا گردید. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه دهم مدارس دولتی شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود. نمونه ای به حجم ۲۲۰ نفر (۱۱۰ دختر و ۱۱۰ پسر) با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی بر اساس جنسیت و رشته تحصیلی انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی شرر (شامل ۱۷ سوال؛ پایایی آلفای کرونباخ ۰.۸۸) و پرسشنامه دستیابی به اهداف آموزشی (طراحی شده بر مبنای مقیاس اهداف پیشرفت پینتریچ؛ α=۰.۸۴) بود. نتایج تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد بین خودکارآمدی تحصیلی و میزان دستیابی به اهداف آموزشی دانش آموزان ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد (p<۰.۰۱). همچنین تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی حدود ۴۶٪ از واریانس دستیابی به اهداف آموزشی را تبیین می کند. این یافته ها ضرورت توجه به ارتقاء خودکارآمدی در برنامه های درسی و مشاوره تحصیلی مدارس را تاکید می نماید.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، دستیابی به اهداف آموزشی ، اهداف پیشرفت ، دانش آموزان ، انگیزش