تحلیل تاثیر غیرخطی آموزش بر شدت انرژی در ایران: رویکرد رگرسیون کوانتایل

نسبت مصرف انرژی به تولید ناخالص داخلی، یکی از عوامل اصلی تعیین کننده خطرهای زیست محیطی و شاخصی از کارایی بوم شناختی محسوب می شود. آموزش در طول تاریخ به عنوان یکی از مهم ترین محرک های توسعه اقتصادی و نوآوری شناخته شده و می تواند به عنوان ابزاری موثر برای تشویق آموزش انرژی، پیاده سازی انرژی های تجدیدپذیر و بهبود کارایی مصرف انرژی به کار گرفته شود. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر غیرخطی آموزش بر شدت انرژی در ایران طی سال های ۱۳۶۹ تا ۱۴۰۱ است که با استفاده از روش رگرسیون کوانتایل انجام شده است. نتایج نشان می دهد که در تمامی کوانتایل ها، آموزش رابطه ای غیرخطی به صورت U شکل معکوس با شدت انرژی دارد. همچنین، بخش ساختاری اقتصاد (کشاورزی و خدمات) اثر مثبت (نامطلوب) بر شدت انرژی دارد. هرچند در کوانتایل ۱۰ درصد، افزایش قیمت انرژی به نحو منفی (مطلوب) بر شدت انرژی اثرگذار است، اما این اثر در کوانتایل های بالا (۵۰-۹۰ درصد) مثبت (نامطلوب) می گردد. یافته های این پژوهش می تواند به سیاست گذاران کمک کند تا با درک دقیق تر تاثیر آموزش و سایر عوامل، راهکارهای موثرتری برای بهبود کارایی انرژی و کاهش اثرات زیست محیطی تدوین کنند.

کلیدواژه ها:

شدت انرژی ، آموزش ، رگرسیون کوانتایل ، ایران