نقش هوش مصنوعی به عنوان همکار پنهان معلم درآموزش موفق تر به دانش آموزان

در عصر تحول دیجیتال و ظهور پارادایم های نوین آموزشی، ادغام هوش مصنوعی در فرآیندهای یاددهی-یادگیری به یکی از مباحث کانونی در علوم تربیتی بدل شده است. پژوهش حاضر با رویکردی مفهومی-نظری، به تبیین و صورت بندی نقش هوش مصنوعی نه به عنوان جایگزین، بلکه به مثابه یک «همکار پنهان» برای معلم می پردازد که هدف آن ارتقای اثربخشی آموزش و موفقیت تحصیلی دانش آموزان است. این چارچوب نظری استدلال می کند که هوش مصنوعی با خودکارسازی وظایف تکراری و زمان بر، نظیر ارزیابی های اولیه و مدیریت داده های کلاسی، و همچنین فراهم آوردن امکان شخصی سازی فرآیند یادگیری بر اساس نیازها و سرعت منحصربه فرد هر دانش آموز، به معلم فرصت می دهد تا بر جنبه های انسانی، پیچیده و غیرقابل جایگزین آموزش، همچون پرورش تفکر انتقادی، خلاقیت و هوش اجتماعی-عاطفی، تمرکز نماید. از منظر روان شناختی، این هم افزایی می تواند به کاهش فرسودگی شغلی معلمان و افزایش انگیزه و درگیری تحصیلی دانش آموزان منجر شود. در نهایت، این مقاله بر این دلالت دارد که تحقق این الگوی همکاری، مستلزم بازنگری جدی در سیاست گذاری های آموزشی، طراحی برنامه های نوین تربیت معلم و توسعه پژوهش های بین رشته ای برای بررسی ابعاد اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی این تعامل انسان و ماشین در اکوسیستم آموزشی آینده است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش هوشمند ، نقش معلم ، بهبود یادگیری