تحلیل نقش برنامه درسی در آموزش سواد عاطفی به کودکان برای تقویت روابط خانوادگی

این مقاله به تحلیل نقش برنامه درسی در آموزش سواد عاطفی (Emotional Literacy / SEL) به کودکان و پیامدهای آن برای تقویت روابط خانوادگی می پردازد. هدف، بررسی سازوکارهای برنامه درسی موثر، مولفه های کلیدی پیاده سازی و الگوی تعامل مدرسه–خانواده است که موجب می شود مهارت های شناختی عاطفی کودکان بهبود یابد و روابط خانوادگی تقویت شود. بر پایه مروری نظام مند بر ادبیات بین المللی و مطالعات داخلی، مولفه های کلیدی عبارت اند از: آموزش صریح مهارت های عاطفی، یکپارچه سازی SEL در محتوای درسی، توسعه مشارکت خانواده، و تربیت حرفه ای معلمان. شواهد نشان می دهد برنامه درسی ای که هم زمان مهارت های شناختی عاطفی را آموزش دهد و والدین را در فرایند یادگیری درگیر سازد، نه تنها مهارت های تنظیم هیجان و همدلی کودکان را بهبود می بخشد، بلکه کیفیت تعاملات خانوادگی، همدلی والدین و روش های فرزندپروری را نیز تقویت می کند. مقاله ابتدا چارچوب های نظری و تجربی مرتبط را مرور می کند، سپس مولفه های اثربخش برنامه درسی و سازوکارهای مشارکت مدرسه و خانواده را تحلیل می نماید و در پایان پیشنهاداتی عملیاتی برای طراحی برنامه درسی، ابزارهای خانواده محور و مسیرهای پژوهشی آتی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

سواد عاطفی ، آموزش اجتماعی-عاطفی (SEL) ، برنامه درسی ، مشارکت خانواده ، روابط خانوادگی ، تنظیم هیجان