تاثیر روش های نوین تدریس بر افزایش علاقه مندی دانش آموزان به درس

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر روش های نوین تدریس بر افزایش علاقه مندی دانش آموزان به یادگیری دروس است. در سال های اخیر، آموزش و پرورش ایران نیز همچون نظام های آموزشی پیشرفته، به سوی بهره گیری از رویکردهای فعال، خلاق و دانش آموزمحور حرکت کرده است. در این تحقیق، ابتدا مفهوم «روش تدریس» و انواع شیوه های نوین نظیر تدریس پروژه محور، یادگیری مشارکتی، بازی محور، فناورانه و مسئله محور تعریف شد. سپس تاثیر این روش ها بر شاخص هایی مانند انگیزش درونی، تعامل اجتماعی، خلاقیت، اعتمادبه نفس و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مورد تحلیل قرار گرفت.یافته های مطالعات پیشین نشان می دهد که استفاده از روش های نوین، محیط کلاس را از حالت یکنواخت و سخنرانی محور به فضای پویا و تعاملی تبدیل می کند؛ به گونه ای که فراگیران در فرایند یادگیری مشارکت فعال دارند و با تجربه ی موفقیت های شخصی، علاقه مندی بیشتری نسبت به درس پیدا می کنند. علاوه بر این، بهره گیری از فناوری های آموزشی، کار گروهی، ارزشیابی توصیفی و نقش تسهیل گر معلم، باعث افزایش تمرکز، احساس تعلق، و لذت از یادگیری در دانش آموزان می شود.در نتیجه، می توان گفت روش های نوین تدریس نه تنها بر افزایش علاقه و انگیزش تحصیلی تاثیر مستقیم دارند، بلکه کیفیت یادگیری، خلاقیت و رشد مهارت های ارتباطی را نیز ارتقا می دهند. بر این اساس، پیشنهاد می شود معلمان با بهره گیری از الگوهای جدید آموزشی و به کارگیری فناوری، محیط کلاس را به فضایی جذاب، یادگیرنده محور و الهام بخش تبدیل کنند.

کلیدواژه ها:

روش های نوین تدریس ، علاقه مندی ، انگیزش درونی ، خلاقیت ، یادگیری فعال ، فناوری آموزشی