نقش بازخورد رایانشی و ارزیابی گروهی در ارتقای مهارت شنیداری زبان آموزان در مدارس متوسطه

هدف اصلی این مقاله ترویجی، بررسی و تحلیل نقش تلفیقی بازخورد رایانشی و ارزیابی گروهی به عنوان یک رویکرد نوین در جهت ارتقای مهارت شنیداری زبان آموزان انگلیسی در مدارس متوسطه است. مهارت شنیداری، به عنوان یکی از پایه ای ترین و در عین حال چالش برانگیزترین مهارت های چهارگانه زبان، همواره نیازمند روش های آموزشی نوآورانه برای غلبه بر موانعی همچون اضطراب شنیداری، فقدان انگیزه و درک مطلب پایین است. روش های سنتی که اغلب بر پایه ی فعالیت های انفرادی و بازخورد تاخیری معلم محور استوارند، در ایجاد یک محیط یادگیری پویا و تعاملی کارایی لازم را ندارند. این مقاله با مرور مبانی نظری و پیشینه پژوهش، استدلال می کند که بازخورد رایانشی با ویژگی هایی نظیر فوریت، دسترسی پذیری، شخصی سازی و ماهیت غیرقضاوتی خود، می تواند به طور قابل توجهی خطاهای زبانی را تصحیح کرده و اضطراب مرتبط با عملکرد را کاهش دهد. از سوی دیگر، ارزیابی گروهی که ریشه در نظریه های یادگیری اجتماعی-فرهنگی دارد، با ترویج تعامل، مذاکره معنایی و یادگیری همتا، انگیزه و مشارکت فعال دانش آموزان را افزایش می دهد. این پژوهش به صورت تحلیلی-توصیفی نشان می دهد که ترکیب این دو رویکرد، یک چارچوب آموزشی قدرتمند ایجاد می کند که در آن، فناوری به عنوان ابزاری برای ارائه داربست های یادگیری دقیق و فردی سازی شده عمل کرده و فعالیت های گروهی، بستری برای به کارگیری این دانش در یک محیط ارتباطی معنادار فراهم می آورد. یافته های حاصل از تحلیل منابع نشان می دهد که این رویکرد تلفیقی نه تنها به بهبود درک مطلب شنیداری منجر می شود، بلکه مهارت های فراشناختی، تفکر انتقادی و توانایی های ارتباطی زبان آموزان را نیز تقویت می کند. در نهایت، این مقاله پیامدهای عملی این رویکرد را برای معلمان، طراحان برنامه درسی و سیاست گذاران آموزشی تشریح کرده و پیشنهاداتی برای پژوهش های آتی در زمینه بومی سازی و پیاده سازی این مدل در نظام آموزشی ایران ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

بازخورد رایانشی ، ارزیابی گروهی ، مهارت شنیداری ، آموزش زبان انگلیسی ، مدارس متوسطه