رابطه فعالیت بدنی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دوره ابتدایی

فعالیتهای بدنی یکی از مهمترین عوامل در رشد همه جانبه کودکان محسوب می شود که علاوه بر ارتقا سلامت، جسمانی در بهبود مهارتهای اجتماعی، هیجانی و شناختی نیز نقش بسزایی دارد. در سالهای اخیر توجه پژوهشگران به تاثیر ورزش و فعالیت بدنی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان افزایش یافته است زیرا شواهد نشان میدهد فعالیت جسمانی می تواند از طریق بهبود تمرکز، کاهش استرس و تقویت حافظه بر یادگیری و موفقیت تحصیلی اثرگذار باشد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین فعالیت بدنی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی و تبیین تفاوت این رابطه در پایه های مختلف تحصیلی بود. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر پایه اول تا ششم ابتدایی یک مدرسه بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه فعالیت بدنی کودکان AQ-C (گویه با دامنه نمره ۹ تا ۴۵) و معدل تحصیلی دانش آموزان (۰ تا ۲۰) گردآوری شد. روایی محتوای پرسشنامه توسط متخصصان تایید و پایایی آن با آلفای کرونباخ ۰.۸۷ گزارش شد. برای تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج نشان داد بین فعالیت بدنی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد به طوری که این رابطه در پایه های پایین تر قویتر از پایه های بالاتر است.

کلیدواژه ها:

فعالیت بدنی ، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ، ابتدایی ، همبستگی ، پیرسون