تدوین چارچوب مفهومی رهبری عصب پایه برای مدیران مدارس ابتدایی با هدف کاهش بار شناختی و افزایش درگیری تحصیلی مطالعه موردی شهرستان میناب

رهبری عصب پایه با بهره گیری از علوم اعصاب رویکردی نوین برای تحول در مدیریت آموزشی ارائه میدهد. این پژوهش کیفی با هدف کاوش تجارب زیسته مدیران و کارشناسان در کاربرد رهبری عصب پایه برای کاهش بار شناختی و افزایش درگیری تحصیلی دانش آموزان ابتدایی در شهرستان میناب استان هرمزگان انجام شد مطالعه با روش پدیدارشناختی توصیفی و از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۰ مدیر و کارشناس در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ انجام گرفت. داده ها با روش تحلیل کلایزی بررسی شدند و سه محور اصلی مورد توجه قرار گرفت ایجاد محیط امن و انگیزشی، مدیریت نیازهای شناختی و عاطفی دانش آموزان و ویژگیهای مدرسه ایده آل بر اساس یافتههای پژوهش، ایجاد محیط روانی عاطفی، امن تنوع بخشی به روشهای تدریس مانند یادگیری بازی، محور مدیریت ساختار فیزیکی و زمانی با استراحتهای، فعال تقویت تعاملات اجتماعی از طریق بازخورد مثبت و توجه به نیازهای فردی با شناسایی موانع پنهان، یادگیری بار شناختی را کاهش داده و درگیری تحصیلی را افزایش میدهد، همچنین شناخت تفاوتهای فردی ارتباطات موثر با معلمان و، اولیا توانمندسازی هیجانی از طریق برنامه های مهارتهای زندگی و برنامه ریزی منعطف، به بهبود وضعیت شناختی و عاطفی دانش آموزان کمک کرد مدرسه ایده آل با فضاهای منعطف کادر آموزشی با انگیزه، امکانات مناسب، مشارکت والدین، و ارزیابیهای کیفی مشخص شد. محدودیتهای زیرساختی و تنوع فرهنگی میناب چالشهایی برای اجرای این راهبردها ایجاد کرد بر اساس یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که رهبری عصب پایه با انطباق با نیازهای شناختی و عاطفی دانش آموزان و شرایط محلی، میناب یادگیری عمیق را تقویت کرده، انگیزه معلمان را بهبود میبخشد و نظام آموزشی ابتدایی را در مناطق کمتر توسعه یافته متحول می.کند این رویکرد با کاهش استرس و افزایش انگیزش محیطی پویا و فراگیر برای رشد جامع دانش آموزان فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

رهبری عصب پایه بار ، شناختی درگیری تحصیلی آموزش ابتدایی ، میناب