بین المللی سازی آموزش حقوق مطالعهای تطبیقی بر تجربه دانشگاههای جهان در آموزش حقوق بینالملل و امکان سنجی پیاده سازی آن در ایران

با توجه به پیچیدگیهای روزافزون مناسبات، جهانی آموزش حقوق بین الملل نقشی کلیدی در تربیت نسل آینده حقوق دانان ایفا میکند. در دهه های اخیر بسیاری از دانشگاههای معتبر جهان با بازنگری در ساختار آموزشی خود، گامهایی جدی برای بین المللی سازی آموزش حقوق برداشتهاند. این رویکرد شامل تلفیق محتوای چندرشته ای، استفاده از روشهای تعاملی و مبتنی بر مطالعه موردی شبیه سازی دادگاهها و بهره گیری از آموزش آنلاین و مشارکتی است. در مقابل در نظام آموزشی حقوق در ایران، آموزش حقوق بینالملل غالبا بر مبنای منابع، کلاسیک، نظری و غیرکاربردی ادامه دارد و از تحولات نوین جهانی فاصله دارد. این مقاله با هدف بررسی تجارب دانشگاههای برتر جهانی مانند هاروارد، لیدن، ژنو و NUS، سنگاپور به تحلیل تطبیقی، ساختار محتوای، درسی، روشهای تدریس و سیاستهای بین المللی سازی در آموزش حقوق بین الملل می پردازد. در ادامه با بهره گیری از رویکرد تحلیلی-تطبیقی، چالشها و فرصتهای پیاده سازی چنین الگویی در نظام آموزش حقوقی ایران بررسی میشود. یافته های تحقیق حاکی از آن است که با اصلاحات هدفمند در برنامه های درسی، ارتقای مهارتهای عملی و تحلیلی و تعامل دانشگاههای ایرانی با نهادهای بین المللی میتوان زمینههای لازم برای ارتقاء آموزش حقوق بینالملل و تربیت حقوقدانان رقابت پذیر در عرصه جهانی را فراهم آورد. این مقاله پایان پیشنهادهایی سیاست محور برای تصمیم گیران آموزشی کشور ارائه میکند.

کلیدواژه ها:

آموزش حقوق بین الملل ، بین المللی سازی آموزش حقوق ، مطالعات تطبیقی ، دانشگاههای جهان ، تحول آموزشی ، ایران