توصیف فرآیند تصمیم سیاستی ساخت مجتمع های فرهنگی هنری

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 63

فایل این مقاله در 29 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICMBA04_0143

تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1404

چکیده مقاله:

دولت ها اقدام به خط مشی گذاری می کنند. خط مشی شامل قواعد و رهنمودهایی است که محدوده اقدامات دولت در یک حوزه را مشخص می کند و خط مشی گذاری تبلور خواسته ها و انتظارات عمومی است که فرایند تصمیم گیری دولت به شکل برنامه و قانون نمایان می شود و دارای تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم بر زندگی شهروندان است. جمهوری اسلامی ایران را می توان دولت حداکثر در عرصه سیاست های فرهنگی قلمداد کرد. شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان مرجع عالی سیاست گذاری، تعیین خط مشی تصمیم گیری، هماهنگی و هدایت امور فرهنگی و آموزشی و پژوهشی کشور در چارچوب سیاست های کلی نظام محسوب شده است که تصمیمات آن لازم الاجرا و در حکم قانون است. شورای عالی انقلاب فرهنگی بدین ترتیب خود را در جایگاه تعریف نگرش کلی در خصوص مبانی، اهداف و اصول فعالیت ها و سیاست های فرهنگی کشور می بیند و از این روست که اصول سیاست فرهنگی جمهوری اسلامی ایران را در سال ۱۳۷۱ به تصویب رسانده است. این سند شرحی است بر مبانی، اهداف، اولویت ها و سیاست هایی که به فعالیت های دولت در زمینه فرهنگ چارچوب و جهت می دهند. شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان مرجع رسمی و تصمیم گیرنده کلان فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران، خط مشی گذاری فرهنگی را در واقع همان توافق نظر رسمی مسئولان امور در تشخیص، تدوین و تعیین مهم ترین اصول و اولویت های ضروری در حرکت فرهنگی معرفی می کند. فرآیند تصمیم گیری روشی برای جمع آوری اطلاعات، ارزیابی گزینه های جایگزین و انتخاب نهایی با هدف گرفتن بهترین تصمیم ممکن است. تصمیمات ساده را هر روزه بدون توجه به مراحل آن به سادگی و در اندازه ها و ابعاد مختلف، انجام می دهیم اما چگونه می توانیم تصمیمات چالش برانگیز و مسائل مهم را به انجام برسانیم. فرآیند تصمیم گیری روش جمع آوری اطلاعات، ارزیابی گزینه های جایگزین و در نهایت انتخاب نهایی است. تصمیم گیری شناسایی و انتخاب گزینه های جایگزین بر اساس ارزش ها و ترجیحات فرد تصمیم گیرنده است؛ تصمیم گیری دلالت بر این دارد که گزینه های جایگزین دیگری نیز باید در نظر گرفته شوند و در چنین حالتی می خواهیم تا حد امکان بسیاری از این گزینه ها را شناسایی کنیم و موردی را انتخاب کنیم که دو ویژگی را شامل شود (۱) بیشترین احتمال موفقیت یا اثربخشی را داشته باشد (۲) به بهترین وجه با اهداف، خواسته ها، سبک زندگی و ارزش ها متناسب باشد.

نویسندگان

اصغر هادیان

دانشجوی دکتری تخصصی سیاست گذاری فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال