کاربرد متاورس در آموزش و چالش های اخلاقی و تربیتی آن برای معلمان

ظهور و توسعه مفهوم متاورس ، به عنوان یک شبکه از محیط مجازی سه بعدی و پایدار که از طریق واقعیت مجازی (VR از)، واقعیت افزوده (AR) و اینترنت می شود، یک نقطه عطف اساسی در چشم انداز آموزشی جهان است. متورس وعده می دهد که با شکستن ساختار و ایجاد تجربیات غوطه ور (غوطه ور) و مشارکتی، فرآیند آموزش و آموزش را از پایه های آن دگرگون می سازد. با این، این فناوری تحول آفرین، در کنار فرصت های بی نظیر، مجموعه ای از چالش های پیچیده اخلاقی و تربیتی را پیش روی معلمان، مربیان و سیاستگذاران آموزشی قرار می دهند که نمی توان آن ها را نادیده گرفت. هدف از این پژوهش، تحلیل جامع کاربردهای آموزشی متاورس و واکاوی چالش های اخلاقی و تربیتی مترتب برای استفاده از این محیط ها برای جامعه معلمان است.کاربردهای آموزشی متاورسدر بخش کاربرد، مقاله به تفصیل نشان می دهد که چگونه متورس می تواند شکاف های موجود در مدل های آموزش سنتی را کند. این کاربردها شامل ایجاد آزمایشگاه های مجازی پیشرفته و ایمن برای رشته هایی مانند شیمی و فیزیک، برگزاری سفرهای میدانی مجازی به اعماق فضاهای جغرافیایی دوردست، و توسعه شبیه سازی های تجهیزاتی برای آموزش مهارت های فنی و نرم افزار (مانند مدیریت تاریخ بحران یا بازی) است. این محیط ها قابلیت شخصی سازی در مسیری را فراهم می کنند و با تقویت حس حضور و مالکیت، انگیزه و درک دانش آموزان را به شکل قابل توجهی افزایش می دهند. استفاده از Gamification و امکان ساخت و ساز توسط دانش آموزان در محیط های سه بعدی، طراحی های سازنده گرا را برای تقویت می کند.چالش های اخلاقی و تربیتیبخش اصلی این پژوهش بر مسائل اخلاقی است که مستقیما بر وظایف و مسئولیت های معلمان تاثیر می گذارد. اولین و مهم ترین چالش، موضوع حریم خصوصی (Privacy) و امنیت داده ها است. با توجه به جمع آوری حجم عظیمی از داده های رفتاری، بیومتریک و موقعیت مکانی دانش آموز در محیط های VR، مسئول محافظت از این اطلاعات حساس حیاتی است. چالش دوم، برابری دسترسی (Digital Divide) است؛ هزینه بالای سختافزارهای مورد نیاز (مانند هدست ها) خطر تعمیق نابرابری آموزشی میان اقشار کم درآمد و پردرآمد را دارد و معلم باید برای ارائه فرصت های جایگزین برنامه ریزی کند. چالش های تربیتی شامل مدیریت هویت دیجیتال و مقابله با پدیده هایی مانند آزار مجازی (Cyberbullying) در محیط های سه بعدی، و همچنین پایش و مدیریت سلامت روان دانش آموزان در برابر خطر مصرف دیجیتال و انزوای اجتماعی است. در نهایت، نقش معلم از انتقال دانش به یک تبدیل کننده و طراح تجربیات مجازی تغییر می کند که نیازمند توسعه حرفه ای و کسب مهارت های نوین است.نتیجه گیری و راهکارهانتیجه گیری مقاله بر این اصل دارد که به کارگیری موفقیت آمیز متاورس در آموزش، نه یک موضوع صرفا فناورانه، بلکه یک موضوع فرهنگی، اخلاقی و تربیتی است. موفقیت این تحول به نیرومندی به توانمندسازی معلمان از طریق آموزش مستمر در حوزه سواد دیجیتال، اخلاق سایبری و مهارت های مدیریت کلاس مجازی است. پیشنهاد می شود که نهادهای آموزشی هرچه سریع تر به تدوین خط مشی ها و اصلاح های اخلاقی صریح برای حریم خصوصی و رفتار در متاورس ها بپردازند تا اطمینان حاصل شود که این فناوری در خدمت ارتقاء و کیفیت آموزشی و نه ایجاد چالش های جدید، قرار گرفتن است.

کلیدواژه ها:

متاورس ، آموزش ، غوطهور ، چالش های اخلاقی ، حریم خصوصی ، برابری دسترسی ، تربیت معلم ، هویت دیجیتال ، سواد دیجیتال.