ارزیابی تاثیر آزمون های استاندارد بر کاهش خلاقیت در یادگیری

آزمون های استاندارد به عنوان ابزار سنجش فراگیر در نظام های آموزشی مدرن نقش بسزایی در ارزیابی عملکرد تحصیلی دارند، اما شواهد نظری و تجربی نشان می دهد که تمرکز افراطی بر این آزمون ها ممکن است پیامدهای نامطلوبی برای خلاقیت یادگیرندگان و کیفیت یادگیری به همراه داشته باشد. این مقاله با رویکرد مروری-تحلیلی، ادبیات بین المللی و داخلی را درباره ی رابطه میان ارزشیابی استاندارد و ابعاد خلاقیت بررسی می کند. یافته ها نشان می دهد که فشار امتحانات استاندارد و تحمیل اهداف کمی می تواند منجر به تنگ شدن برنامه درسی، کاهش فرصت های تولید ایده های نو، تقویت رفتارهای کنترلی و کاهش انگیزش درونی گردد؛ اما این اثرها تابع طراحی آزمون، شیوه های تدریس، سیاست گذاری آموزشی و فضای کلاس اند (Beghetto, ۲۰۰۵; Au, ۲۰۰۷; Amabile, ۱۹۹۶). همچنین مطالعات ایرانی نشان می دهد که روش های توصیفی و ارزیابی عملکردی، در صورتی که جایگزین یا تکمیل کننده ی آزمون های استاندارد شوند، می توانند به بهبود خلاقیت و مشارکت یادگیری منجر شوند (اقبال زارعی، ۱۳۸۸؛ ابراهیم پورمقدم و همکاران، ۱۴۰۳). در پایان پیشنهادهایی برای طراحی سیاست های ارزیابی متوازن، آموزش معلمان و گنجاندن سازوکارهای ارزیابی عملکردی و خلاق مطرح می شود

کلیدواژه ها:

آزمون های استاندارد ، خلاقیت ، ارزشیابی آموزشی ، انگیزش درونی ، یادگیری عمیق