پیامدهای روانشناختی اپیدمی کووید- ۱۹ در دانش آموزان مدرسه شهیدحمزیان اوربان در سال تحصیلی (۱۴۰۳-۱۴۰۲)

اپیدمی کووید-۱۹ به عنوان یکی از بزرگ ترین بحران های جهانی قرن حاضر، تاثیرات گسترده ای بر ابعاد مختلف زندگی انسان ها برجای گذاشته است. در این میان، دانش آموزان به ویژه در سنین نوجوانی، از جمله گروه های آسیب پذیر در برابر پیامدهای روان شناختی این بحران بوده اند. تعطیلی مدارس، آموزش مجازی، فاصله گذاری اجتماعی، محدودیت های ارتباطی و نگرانی های بهداشتی، همگی عواملی بودند که به شکل گیری اختلالات روانی در دانش آموزان منجر شدند. پژوهش حاضر با تمرکز بر دانش آموزان مدرسه شهیدحمزیان اوربان در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۲، به بررسی پیامدهای روان شناختی اپیدمی کووید-۱۹ در این گروه پرداخته است. یافته های حاصل از بررسی های میدانی، مصاحبه های نیمه ساختاریافته و تحلیل گزارش های مشاوره ای مدرسه نشان دادند که اضطراب، افسردگی، انزوای اجتماعی، افت تحصیلی و وابستگی رفتاری به فناوری از جمله مهم ترین پیامدهای روان شناختی این اپیدمی در دانش آموزان بوده اند. اضطراب عمومی در میان دانش آموزان به طور چشمگیری افزایش یافته و بسیاری از آنان علائم اضطراب متوسط تا شدید را تجربه کرده اند. این اضطراب عمدتا ناشی از ترس ابتلا به بیماری، نگرانی درباره سلامت خانواده و عدم قطعیت نسبت به آینده تحصیلی بوده است. همچنین، نشانه های افسردگی نظیر بی انگیزگی، کاهش علاقه به فعالیت های روزمره و اختلال در خواب در میان دانش آموزان به ویژه در پایه های هشتم و نهم مشاهده شده است. انزوای اجتماعی نیز به عنوان یکی دیگر از پیامدهای مهم، در نتیجه کاهش تعاملات بین فردی و محدودیت های ارتباطی ناشی از قرنطینه، در بسیاری از دانش آموزان بروز یافته است. از سوی دیگر، افت تحصیلی و کاهش تمرکز در کلاس های حضوری پس از بازگشت به مدرسه، از جمله چالش های جدی معلمان و مشاوران بوده است. بسیاری از دانش آموزان در انجام تکالیف، شرکت در فعالیت های گروهی و حفظ نظم تحصیلی دچار مشکل شده اند. همچنین، افزایش وابستگی به فضای مجازی و استفاده افراطی از تلفن همراه، بازی های آنلاین و شبکه های اجتماعی، به عنوان یک پیامد رفتاری قابل توجه، در برخی موارد منجر به بروز نشانه های اعتیاد رفتاری شده است. در مجموع، نتایج این پژوهش نشان می دهد که اپیدمی کووید-۱۹ تاثیرات روان شناختی عمیق و چندوجهی بر دانش آموزان مدرسه شهیدحمزیان اوربان داشته است. این تاثیرات نه تنها سلامت روانی آنان را تهدید کرده، بلکه عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی و رفتارهای روزمره آنان را نیز تحت تاثیر قرار داده است. بر اساس این یافته ها، ضرورت طراحی و اجرای برنامه های مداخله ای روان شناختی، آموزش مهارت های تاب آوری، مشاوره گروهی و حمایت های مدرسه ای و خانوادگی بیش از پیش احساس می شود. این اقدامات می توانند نقش موثری در کاهش آسیب های روانی و ارتقاء سلامت روان دانش آموزان در دوران پساکرونا ایفا کنند.

کلیدواژه ها:

کووید ۱۹ ، سلامت روان ، دانش آموزان ، اضطراب ، افسردگی ، تاب آوری ، مدرسه شهید حمزیان.