نقش آموزش مهارت های حل مسئله در کاهش اضطراب تحصیلی و افزایش سازگاری دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی مروری و تحلیلی نقش آموزش مهارت های حل مسئله در کاهش اضطراب تحصیلی و افزایش سازگاری در میان دانش آموزان است. اضطراب تحصیلی به عنوان یکی از شایع ترین مشکلات روانشناختی در محیط های آموزشی، می تواند تاثیرات مخربی بر عملکرد تحصیلی، سلامت روان و کیفیت زندگی دانش آموزان داشته باشد. از سوی دیگر، سازگاری با چالش های محیط تحصیلی، اجتماعی و فردی، یک عامل کلیدی برای موفقیت و بهزیستی دانش آموزان محسوب می شود. در این میان، مهارت های حل مسئله به عنوان یک قابلیت شناختی-رفتاری سطح بالا، به افراد این توانایی را می دهد که با موقعیت های استرس زا و چالش برانگیز به شیوه ای موثر مقابله کنند. این مقاله با مرور جامع ادبیات پژوهشی، به تبیین مبانی نظری هر یک از متغیرهای حل مسئله، اضطراب تحصیلی و سازگاری می پردازد. سپس، شواهد موجود در زمینه ارتباط این متغیرها و تاثیر مداخلات مبتنی بر آموزش حل مسئله را مورد تحلیل قرار می دهد. یافته های مرور ادبیات نشان می دهد که ناتوانی در حل موثر مسائل شخصی و تحصیلی، یکی از پیش بینی کننده های اصلی اضطراب و مشکلات سازگاری است. مداخلات آموزشی که بر تقویت مراحل مختلف حل مسئله، از جمله تعریف دقیق مشکل، تولید راه حل های جایگزین، تصمیم گیری و اجرای راه حل، متمرکز هستند، می توانند به طور معناداری به کاهش نشانه های اضطراب و بهبود سازگاری اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان منجر شوند. این مقاله در نهایت به این نتیجه می رسد که گنجاندن آموزش مهارت های حل مسئله در برنامه های درسی و مشاوره ای مدارس، یک راهبرد کارآمد و ضروری برای ارتقای سلامت روان و توانمندسازی دانش آموزان در مواجهه با چالش های زندگی است.

کلیدواژه ها:

مهارت های حل مسئله ، اضطراب تحصیلی ، سازگاری دانش آموزان ، سلامت روان ، مداخلات آموزشی