مدرسه فراگیر؛ بستر رشد، همدلی و مشارکت اجتماعی

این پژوهش به بررسی و تبیین مفهوم «آموزش و پرورش فراگیر» به عنوان رویکردی نوین در نظام آموزشی می پردازد؛ رویکردی که هدف آن تضمین فرصت های برابر آموزشی برای همه دانش آموزان، به ویژه افراد دارای نیازهای ویژه، است. در این مقاله، تمایز میان آموزش تلفیقی و آموزش فراگیر مورد تحلیل قرار گرفته و نشان داده می شود که آموزش فراگیر فراتر از ادغام فیزیکی دانش آموزان در کلاس های معمولی است. این رویکرد بر تغییر نگرش ها، اصلاح ساختارهای آموزشی و اجتماعی، و ایجاد محیطی پذیرا برای همه تاکید دارد. نتایج پژوهش ها حاکی از آن است که اجرای موفق آموزش فراگیر می تواند به رشد مهارت های اجتماعی، افزایش اعتمادبه نفس، و مشارکت موثر دانش آموزان دارای ناتوانی در جامعه منجر شود. همچنین، فراهم سازی بسترهای حمایتی و تغییر نگرش جامعه نسبت به تفاوت های فردی از الزامات تحقق این نوع آموزش است.

کلیدواژه ها:

آموزش فراگیر ، عدالت آموزشی ، آموزش تلفیقی ، توانمندسازی اجتماعی ، برابری فرصت ها