پلی وینیل الکل به عنوان پلیمر راهبردی در مدیریت پسماند و اقتصاد چرخشی

پلی وینیل الکل به عنوان یک پلیمر زیست سازگار و محلول در آب به دلیل خواص سدگری، قابلیت فیلمسازی و امکان اصلاح، ساختاری در حوزههایی مانند بسته بندی، پایدار غشاهای، تصفیه پزشکی و کشاورزی اهمیت یافته است. برخلاف بسیاری از پلیمرهای نفت، پایه PVA میتواند هم از طریق مسیرهای زیستی و هم فناورانه وارد چرخه اقتصاد چرخشی، شود هرچند چالشهایی نظیر حساسیت به رطوبت، پایداری حرارتی محدود و نرخ پایین تجزیه در محیط طبیعی توسعه صنعتی آن را محدود کرده است. هدف این مقاله مرور و تحلیل جامع قابلیتها، محدودیتها و نوآوریهای اخیر در حوزه PVA است تا نشان دهد که استراتژیهایی نظیر ترکیب با پلیمرهای طبیعی توسعه نانوکامپوزیتهای زیست فعال و به کارگیری مسیرهای بازچرخانی مکانیکی-شیمیایی آینده این پلیمر را به سوی جایگزینی پایدار برای پلاستیکهای مرسوم و کاهش بحران پسماند میتوانند مسیر هدایت کنند.

کلیدواژه ها:

پلی وینیل الکل ، اقتصاد چرخشی ، زیست تجزیه پذیری ، بسته بندی پایدار ، نانو کامپوزیتهای پلیمری