بررسی تاثیر استرس شغلی و رضایت شغلی بر خلاقیت سازمانی با تحلیل نقش میانجی استقلال شغلی

در چشم انداز پرتنش و پیچیده محیط های کاری معاصر، که سازمان ها در جست وجوی مزیت رقابتی پایدار ناگزیر به بهره گیری حداکثری از سرمایه های انسانی خویش اند، شناخت عوامل موثر بر خلاقیت کارکنان بیش از پیش اهمیت یافته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر استرس شغلی و رضایت شغلی بر خلاقیت سازمانی ، با تاکید بر نقش میانجی استقلال شغلی، طراحی و اجرا شده است. چارچوب نظری تحقیق بر این پیش فرض استوار است که رضایت شغلی، به مثابه عامل انگیزشی و روان شناختی کلیدی، می تواند بستر مناسبی برای شکل گیری رفتارهای خلاقانه و نوآورانه فراهم آورد، در حالی که استرس شغلی بسته به نوع و شدت آن، می تواند اثری دوسویه و گاه ناسازگار بر عملکرد شناختی و هیجانی کارکنان برجای گذارد. در این راستا، استقلال شغلی به عنوان یک متغیر میانجی دارای جایگاه مهمی در تبیین سازوکارهای روان شناختی حاکم بر ارتباط میان عوامل فشارزا و انگیزشی با خلاقیت معرفی می شود. پژوهش با بهره گیری از روش پیمایشی و تجزیه وتحلیل داده های حاصل از نمونه آماری، نشان داد که میان رضایت شغلی با خلاقیت و استقلال شغلی رابطه ای مثبت و معنادار برقرار است، اما استرس شغلی با هیچ یک از این دو متغیر رابطه معناداری نداشته است. نتایج حاکی از آن است که در فضای کاری ای که رضایت شغلی تقویت می شود و فرصت هایی برای تجربه استقلال در تصمیم گیری ها و شیوه انجام وظایف به کارکنان داده می شود، امکان بروز خلاقیت به شکلی چشمگیر افزایش می یابد. بر این اساس، پیشنهاد می شود که مدیران سازمانی با بازنگری در سیاست های منابع انسانی، از جمله طراحی نظام های تشویقی هوشمندانه، فراهم سازی بسترهای مشارکتی و افزایش احساس کنترل و خودمختاری در میان کارکنان، در مسیر توسعه خلاقیت و نوآوری گام بردارند. چنین رویکردی نه تنها موجبات بهبود عملکرد فردی و گروهی را فراهم می آورد، بلکه می تواند زمینه ساز پایداری و بلوغ سازمانی در برابر چالش های محیطی باشد.

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، استرس شغلی ، خلاقیت سازمانی ، استقلال شغلی ، منابع انسانی