مروری بر آثار و پیامدهای محبوبیت طلبی مدیران

محبوبیت طلبی مدیران به عنوان یکی از چالش برانگیزترین معضلات مدیریت معاصر، الگویی رفتاری است که در آن مدیران اولویت اصلی خود را جلب رضایت و تایید دیگران قرار می دهند که اغلب به قیمت قربانی کردن اهداف بلندمدت سازمانی حاصل می شود. در این مطالعه به یک رویکرد تحلیلی پس از تعاریف و بیان مقدمات محبوبیت طلبی مدیران و نکات قابل تامل در باب اهمیت موضوع، به بررسی گسترش مفاهیم مرتبط با محبوبیت طلبی مدیران پرداخته شد، بررسی ها نشان می دهد که محبوبیت طلبی مدیران تاثیرات مخرب چندلایه ای بر سازمان ها بر جای می گذارد. در سطح فردی، این رفتار منجر به کاهش کیفیت تصمیم گیری های مدیریتی می شود، در سطح گروهی، این پدیده به شکل گیری پویایی های ناسالم در تیم ها منجر می شود که در آن به جای همکاری سازنده، فرهنگ چاپلوسی و رابطه بازی رشد می کند. در سطح سازمانی نیز محبوبیت طلبی مدیران باعث تضعیف نظام ارزیابی عملکرد، کاهش شفافیت و در نهایت افت بهره وری کلی سازمان می گردد، برای مقابله با این چالش، راهکارهای چندسطحی پیشنهاد می شود. در سطح فردی، توسعه برنامه های آموزشی و مربی گری برای تقویت اعتماد به نفس مدیریتی و مهارت های تصمیم گیری جسورانه ضروری است. در سطح سازمانی، طراحی سیستم های ارزیابی عملکرد عینی و شفاف، ایجاد کانال های امن برای انتقادات سازنده و تقویت ارزش هایی مانند شایسته سالاری می تواند موثر باشد. در سطح کلان نیز استقرار نظام های نظارتی مستقل و توسعه استانداردهای حرفه ای مدیریت توسط نهادهای تخصصی می تواند به کاهش این پدیده کمک کند.

کلیدواژه ها:

رفتار مدیران ، محبوبیت مدیران ، محبوبیت طلبی