تروریسم غذایی و تعهدات دولت ها به پیشگیری و کنترل

بسیاری با شنیدن «۱۱ سپتامبر» صرفا به یاد حملات تروریستی انتحاری گروه تروریستی القاعده به «برج های تجارت جهانی» و «ساختمان پنتاگون» به دلیل سمبل بودنشان در «اقتصاد» و «قدرت نظامی» آمریکا می افتند. این در حالی است که درست ۸ سال قبل از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، شیوع باکتری اشریشیا کلی در «۱۱ سپتامبر» سال ۱۹۹۳ در صنعت غذایی آمریکا بیش از ۶۰۰ نفر را بیمار و جان چهار کودک را گرفت. می توان به راحتی این دو نقطه عطف را با هم تطبیق کرد. شباهت ها اتفاقی نیست، هر دو حادثه در «۱۱ سپتامبر» و هر دو در طول سال اول دوره اول ریاست جمهوری های ایالات متحده آمریکا یعنی بیل کلینتون (۱۹۹۳) و دوره جورج دبلیو بوش (۲۰۰۱) رخ دادند. هر دو رویداد، نحوه نگاه آمریکایی ها به ایمنی و امنیت چیزهای رایج -همبرگر کاملا آمریکایی و سفر به فرودگاه- را تغییر دادند. هر دو در نهایت نگرانی های جدید و حتی نهادهای جدیدی را در زمینه های بهداشت عمومی و امنیت داخلی ایجاد کردند. از آن جایی که آلودگی مخرب غذا برای اهداف تروریستی یک تهدید واقعی و جاری است و آلودگی عمدی غذا در یک مکان می تواند پیامدهای بهداشت عمومی جهانی داشته باشد. این تحقیق به روش تحلیلی-توصیفی به دنبال پاسخ به این پرسش است که تعهدات دولت ها نسبت به تروریسم غذایی چیست؟ نتایج تحقیق نشان می دهد که تعهدات دولت ها نسبت به تروریسم غذایی را می توان در استراتژی جهانی سازمان بهداشت جهانی برای ایمنی مواد غذایی جستجو کرد. یافته های تحقیق نشان می دهد که مطابق استراتژی جهانی سازمان بهداشت جهانی برای ایمنی مواد غذایی، اتخاذ اقدامات احتیاطی معقول، همراه با نظارت قوی و ظرفیت پاسخگویی، کارآمدترین و موثرترین راه برای مقابله با تروریسم غذایی است.

کلیدواژه ها:

تروریسم ، غذا ، امنیت غذایی ، حق بر غذا ، کنترل ، پیشگیری