بررسی نقش میانجی گرانه درگیری شغلی در پیوند بین مدیریت منابع انسانی استراتژیک و عملکرد سازمانی بارویکرد توسعه کسب و کار: یک مطالعه مروری مفهومی بر مبنای تحلیل های متاآنالیز جهانی

تحول دیجیتال، ظهور مدل های کاری ترکیبی، و فشارهای ناشی از رقابت جهانی، سازمان ها را وادار کرده است تا نگاه خود به منابع انسانی را از یک رویکرد عملیاتی به یک رویکرد استراتژیک بازتعریف کنند. در این میان، درگیری شغلی به عنوان یکی از مهم ترین سازوکارهای روان شناختی و رفتاری، می تواند نقشی میانجی گرانه در تقویت اثرات مدیریت منابع انسانی استراتژیک (SHRM) بر عملکرد سازمانی ایفا کند. پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی و مفهومی، با بهره گیری از متون علمی منتشرشده در بازه زمانی ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۴، به بازاندیشی در روابط میان این متغیرها می پردازد. برخلاف مطالعات پیشین که عمدتا رویکرد ایستا به SHRM داشته اند، این مطالعه با تلفیق مفاهیم نوینی چون فناوری منابع انسانی (HR Tech)، کار ترکیبی (Hybrid Work)، و شاخص های ESG، چارچوبی جدید برای تفسیر پویای این ارتباطات ارائه می دهد. یافته های نظری مقاله نشان می دهند که بدون تقویت سطوح درگیری روان شناختی، عاطفی و شناختی کارکنان، اثربخشی سیاست های منابع انسانی استراتژیک در دستیابی به بهره وری اقتصادی پایدار کاهش می یابد. در پایان، پیشنهادهایی کاربردی برای مدیران منابع انسانی در سازمان های ایرانی و مسیرهایی برای پژوهش های آینده ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع انسانی استراتژیک ، درگیری شغلی ، عملکرد سازمانی ، تحول دیجیتال منابع انسانی ، کار ترکیبی ، تحلیل مفهومی ، اقتصاد نوین سازمانی ، سرمایه انسانی پایدار