یک رویکرد جدید از روشناسی شهری برای زیباسازی منظر به کمک هوش مصنوعی

هدف از این مقاله تفکر درباره کاربردپذیری روش های تحقیق موجود است که برای ارزیابی کیفیت محیط مصنوع بکار می روند (مانند سازه های معماری و فضاهای داخلی شهری) تا زیبایی و مناسبت ادراک در مقایسه با قابلیت پذیرش ذهنی مکانی خاص برای استفاده کنندگانش بدون سوگیری و بصورت علمی تایید شود. روش هایی که در ارزیابی راه حل های معماری و شهرسازی داده های بدون سوگیری ارائه می کنند روش های باکیفیتی محسوب می شوند. این در حالیست که، در روش تحقیق ارزیابی پس از اسکان (POE)، و همچنین مطالعات در زمینه ادراک محیطی و تحقیقات پدیدارشناختی، نتایج حاصل نزدیکترین نتایج به انتظارات مولفین اند. نظریه و فرضیات اولیه ای برای روش طراحی جدیدی که در تعلیم معماران و شهرسازان آینده بکار خواهد آمد، ارائه شده است که دید بهتری از اهمیت عوامل انسانی در محیط مصنوع حاصل خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

عوامل انسانی ، محیط مصنوع ، زیبایی شناسی در معماری ، حواس در معماری ، نیازهای استفاده کنندگان ، کیفیت طراحی ، طراحی براساس تحقیقات