استفاده از فناوری آموزشی و ابزار دیجیتال در کلاس های پایه سوم

با پیشرفت سریع فناوری های دیجیتال، نقش ابزارهای آموزشی نوین در فرآیند یاددهی-یادگیری به طور محسوس افزایش یافته است. در کلاس های پایه سوم دبستان، استفاده از این فناوری ها می تواند به بهبود کیفیت آموزش، انگیزش دانش آموزان و ارتقای مهارت های شناختی و اجتماعی آن ها کمک کند. فناوری آموزشی در این مقطع نه تنها به عنوان ابزاری برای انتقال دانش، بلکه به عنوان یک محیط یادگیری تعاملی عمل می کند که خلاقیت، حل مسئله و یادگیری مشارکتی را تقویت می نماید. چارچوب های نظری ویگوتسکی (منطقه مجاور رشد)، پیاژه (مراحل رشد شناختی)، بندورا (یادگیری اجتماعی)، راجرز (انسان گرایی)، و دیویی (یادگیری تجربی) همگی بر اهمیت محیط های پویا و تعامل محور در رشد یادگیرندگان تاکید دارند. در این مقاله، مزایای فناوری آموزشی در آموزش دروس علوم، ریاضی و فارسی، همچنین تاثیر آن بر مهارت های حل مسئله، سواد دیجیتال، تفکر انتقادی و کار گروهی دانش آموزان پایه سوم تحلیل می شود. در کنار مزایا، چالش هایی چون کمبود زیرساخت، مهارت ناکافی معلمان، و خطر وابستگی بیش از حد به ابزارها نیز بررسی می گردد. در نهایت، راهکارهایی برای بهبود استفاده موثر از فناوری آموزشی در کلاس های پایه سوم ارائه خواهد شد که شامل آموزش معلمان، انتخاب ابزارهای مناسب برای سن دانش آموزان و رویکرد تدریس ترکیبی است.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی ، ابزار دیجیتال ، پایه سوم ابتدایی ، یادگیری مشارکتی ، مهارت های شناختی ، ویگوتسکی ، یادگیری تجربی ، انسان گرایی ، سواد دیجیتال ، ساخت گرایی.