نقش فعالیت های گروهی در پرورش مهارت های اجتماعی دانش آموزان

پرورش مهارت های اجتماعی از جمله اهداف اساسی نظام های آموزشی در قرن بیست ویکم به شمار می رود و در این میان، فعالیت های گروهی به عنوان یکی از راهکارهای موثر، جایگاه ویژه ای یافته اند. مهارت های اجتماعی شامل توانایی برقراری ارتباط موثر، همدلی، همکاری، احترام متقابل، و حل تعارضات است که نه تنها به ارتقای عملکرد تحصیلی دانش آموزان کمک می کند، بلکه آنان را برای زندگی اجتماعی آماده می سازد. این مقاله به بررسی تحلیلی نقش فعالیت های گروهی در توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان پرداخته و با تکیه بر چارچوب های نظری ویگوتسکی (یادگیری اجتماعی-فرهنگی)، بندورا (یادگیری مشاهده ای)، پیاژه (رشد شناختی)، راجرز (انسان گرایی)، دیویی (یادگیری تجربه محور)، ساخت گرایی، انسان گرایی، یادگیری خودراهبر (SDL) و نظریه های شناختی، ابعاد و فرایندهای مرتبط را تحلیل می کند. تحلیل ها نشان می دهد که فعالیت های گروهی فرصت های مناسبی برای تمرین تعاملات اجتماعی در محیطی بدون تهدید فراهم کرده و با ایجاد بافتی مشترک، یادگیری معنادار را تسهیل می کنند. همچنین، این فعالیت ها به ارتقای خودکارآمدی اجتماعی، بهبود مهارت های همدلی و افزایش انگیزش مشارکتی منجر می شوند. علاوه بر این، محیط گروهی، بستری برای مشاهده و الگوگیری رفتاری فراهم می آورد که در تقویت رفتارهای سازگارانه و کاهش رفتارهای منفی موثر است. در بخش پایانی، راهکارهای عملی برای اجرای موثر فعالیت های گروهی در مدارس ارائه می گردد، از جمله: انتخاب فعالیت های متناسب با سن و تفاوت های فردی، تعیین اهداف اجتماعی روشن، هدایت غیرمستقیم توسط معلم، و استفاده از بازخورد سازنده. بر این اساس، فعالیت های گروهی به عنوان ابزاری راهبردی، می توانند نقش تعیین کننده ای در شکل گیری شخصیت اجتماعی دانش آموزان ایفا کنند.

کلیدواژه ها:

فعالیت های گروهی ، مهارت های اجتماعی ، همکاری ، همدلی ، یادگیری اجتماعی ، خودکارآمدی