تاثیر روش های تدریس فعال بر یادگیری مفاهیم ریاضی در پایه پنجم

یادگیری مفاهیم ریاضی در دوره دبستان، به ویژه پایه پنجم، نیازمند رویکردهایی است که فراتر از انتقال صرف دانش، به توسعه مهارت های حل مسئله، خلاقیت و تفکر انتقادی دانش آموزان بینجامد. روش های تدریس فعال، با تکیه بر مشارکت مستقیم دانش آموزان در فرایند یادگیری، توانسته اند توجه ویژه ای در نظام های آموزشی نوین کسب کنند. این روش ها شامل فعالیت هایی چون یادگیری مشارکتی، حل مسئله، بازی های آموزشی و پروژه محوری هستند که با بهره گیری از تعامل، تجربه گرایی و کشف مفاهیم، یادگیری را پایدار و عمیق می کنند. چارچوب های نظری ویگوتسکی (منطقه مجاور رشد و تعامل اجتماعی)، بندورا (یادگیری مشاهده ای و خودکارآمدی)، پیاژه (مراحل رشد شناختی)، راجرز (انسان گرایی و یادگیری شخص محور) و دیویی (یادگیری از طریق عمل)، شالوده علمی این رویکرد را تشکیل می دهند. همچنین دیدگاه های ساخت گرایی، انسان گرایی، SDL (Self-Directed Learning) و نظریه های شناختی نشان می دهند که آموزش فعال در ریاضی نه تنها باعث درک بهتر مفاهیم انتزاعی می شود بلکه اعتماد به نفس تحصیلی، خودتنظیمی و انگیزه را نیز تقویت می کند. این مقاله با تحلیل مزایا، چالش ها، عوامل تسهیل کننده و موانع اجرایی، راهکارهای عملی برای معلمان در جهت به کارگیری اثربخش این روش ها در تدریس ریاضی پایه پنجم ارائه می دهد. نتایج بررسی ها نشان می دهد که تدریس فعال، با ایجاد محیطی پویا، تعامل محور و خلاق، فرصت رشد همه جانبه یادگیرندگان را فراهم می سازد و کیفیت یادگیری را به طور محسوسی افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

تدریس فعال ، یادگیری مشارکتی ، حل مسئله ، بازی های آموزشی ، ریاضیات پایه پنجم ، ساخت گرایی ، انسان گرایی ، نظریه های شناختی.