نقش خلاقیت آموزگار در بهبود یادگیری مفاهیم دشوار در کلاس درس

خلاقیت آموزگار به عنوان یکی از ارکان اصلی فرایند آموزش، نقشی بنیادین در ارتقاء کیفیت یادگیری دانش آموزان و خصوصا درک مفاهیم دشوار ایفا می کند. در شرایطی که رشد علمی و فناوری موجب پیچیده تر شدن محتوای آموزشی شده است، توانایی معلم در طراحی روش های نوآورانه و خلاقانه برای تدریس، باعث می شود موانع یادگیری کاهش یافته و انگیزه دانش آموزان برای درک مفاهیم غیر ملموس یا انتزاعی افزایش یابد. چارچوب های نظری همچون نظریه اجتماعی فرهنگی ویگوتسکی، یادگیری مشاهده ای بندورا، مراحل رشد شناختی پیاژه، رویکرد انسان گرایانه راجرز، فلسفه آموزشی دیویی و رهیافت های ساخت گرایانه و یادگیری خودراهبر، نشان می دهند که خلاقیت آموزشی نه تنها به تنوع روش ها و محتوای ارائه شده می افزاید، بلکه فرصت رشد مهارت های حل مساله، تفکر انتقادی و یادگیری عمیق را فراهم می کند. استفاده از روش های فعال، بازی های فکری، ابزارهای چندرسانه ای، و ترکیب روش های سنتی و نوین، به ویژه در تدریس مفاهیم انتزاعی، امکان تعامل بیشتر، درگیر شدن ذهنی فراگیران و کاهش اضطراب یادگیری را ایجاد می کند. همچنین خلاقیت موجب سازگاری بهتر شیوه های تدریس با سبک های یادگیری متفاوت دانش آموزان و رفع نیازهای فردی آنان می شود. این مقاله با بهره گیری از چارچوب های ذکر شده، نقش خلاقیت آموزگار را در بهبود یادگیری مفاهیم دشوار تحلیل کرده، عوامل موثر بر شکل گیری و تقویت آن را بررسی می نماید و راهکارهای کاربردی برای ارتقاء خلاقیت در محیط کلاس درس ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت آموزگار ، یادگیری مفاهیم دشوار ، ساخت گرایی ، نظریه ویگوتسکی ، یادگیری مشاهده ای بندورا ، آموزش انسان گرایانه ، SDL.