ارزیابی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر مهارت های ارتباطی و مدیریت رفتار پرخاشگرانه در کودکان

هدف اصلی این مقاله مروری، ارزیابی جامع و تحلیلی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر بهبود مهارت های ارتباطی و مدیریت رفتار پرخاشگرانه در کودکان است. دوران کودکی مرحله ای حیاتی برای شکل گیری شخصیت و الگوهای رفتاری است و ضعف در مهارت های ارتباطی و بروز پرخاشگری می تواند پیامدهای منفی پایداری بر آینده فردی و اجتماعی کودک داشته باشد. آموزش مهارت های زندگی به عنوان یک رویکرد پیشگیرانه و توانمندساز، مجموعه ای از قابلیت های روانی-اجتماعی را در بر می گیرد که کودکان را برای مواجهه موثر با چالش های روزمره آماده می سازد. این مهارت ها شامل خودآگاهی، همدلی، تفکر انتقادی، حل مسئله، مدیریت هیجانات و استرس، و برقراری ارتباط موثر است. در این پژوهش، با مرور نظام مند متون و تحقیقات داخلی و خارجی، به بررسی مبانی نظری هر یک از متغیرهای اصلی پرداخته شده و ارتباط مفهومی و عملی میان آن ها تبیین گردیده است. یافته های ترکیبی نشان می دهد که برنامه های آموزش مهارت های زندگی به طور معناداری به تقویت مولفه های کلیدی ارتباطی مانند گوش دادن فعال، ابراز وجود سازنده و درک متقابل منجر می شود. علاوه بر این، این آموزش ها از طریق ارتقاء توانایی کودکان در شناسایی و مدیریت هیجانات، به ویژه خشم، و همچنین آموزش راهبردهای حل مسئله، به کاهش قابل توجه بروز رفتارهای پرخاشگرانه کمک می کنند. در نهایت، این مقاله ضمن جمع بندی یافته ها، بر ضرورت ادغام ساختاریافته آموزش مهارت های زندگی در نظام آموزشی مدارس به عنوان یک راهبرد بنیادین برای پرورش نسلی سالم تر، سازگارتر و مسئولیت پذیرتر تاکید می ورزد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، مهارت های ارتباطی ، رفتار پرخاشگرانه ، کودکان ، آموزش و پرورش