بررسی تاثیر تعاملات دانش آموز-معلم بر کیفیت یادگیری و پیشرفت تحصیلی در دوره های ابتدایی

تعاملات میان دانش آموز و معلم یکی از مولفه های بنیادین در فرآیند یاددهی-یادگیری به شمار می رود که نقش تعیین کننده ای در شکل گیری تجربه های آموزشی موثر، کیفیت یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. این مقاله با هدف بررسی تاثیر انواع تعاملات آموزشی، عاطفی و رفتاری میان معلمان و دانش آموزان در دوره ابتدایی، به تحلیل نظریه های روان شناسی ارتباط (از جمله نظریه های ویگوتسکی، راجرز و بندورا) و یافته های پژوهشی مرتبط پرداخته است. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و داده های میدانی انجام شده است. نتایج نشان می دهد که تعاملات مثبت، همدلانه و مشارکتی معلم با دانش آموزان موجب افزایش انگیزه، اعتماد به نفس، مشارکت فعال در کلاس و درک عمیق تر مفاهیم درسی می شود. همچنین، این تعاملات نقش مهمی در کاهش اضطراب تحصیلی، بهبود رفتارهای یادگیری و ارتقاء عملکرد تحصیلی دارند. در مقابل، فقدان تعامل موثر یا وجود ارتباطات منفی می تواند منجر به افت تحصیلی، کاهش علاقه به یادگیری و بروز مشکلات رفتاری شود. مقاله در پایان با ارائه راهکارهایی برای ارتقاء کیفیت تعاملات آموزشی، از جمله آموزش مهارت های ارتباطی به معلمان، طراحی فعالیت های تعاملی و اصلاح ساختارهای برنامه درسی، بر ضرورت توجه به این مولفه در سیاست گذاری های آموزشی تاکید می ورزد.

کلیدواژه ها:

تعاملات دانش آموز و معلم ، کیفیت یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان