مدل های آموزشی تلفیقی برای توسعه تنظیم هیجان و رفتار اجتماعی مثبت کودکان در مدارس ابتدایی

این مقاله مروری به تحلیل و ارزیابی جامع مدل های آموزشی تلفیقی به عنوان یک رویکرد نظام مند و کل نگر برای توسعه مهارت های تنظیم هیجان و پرورش رفتارهای اجتماعی مثبت در دانش آموزان مدارس ابتدایی می پردازد. با افزایش درک از پیچیدگی رشد روانی-اجتماعی کودکان، رویکردهای آموزشی از مداخلات مجزا و تک بعدی به سمت چارچوب های جامع و یکپارچه حرکت کرده اند. مدل های تلفیقی، به ویژه آن هایی که بر اساس چارچوب یادگیری اجتماعی-هیجانی (SEL) استوار هستند، بر این اصل تاکید دارند که توسعه شایستگی های فردی و اجتماعی نیازمند یک تلاش هماهنگ در سطوح مختلف آموزشی است. این مدل ها به جای ارائه یک برنامه درسی مجزا، به دنبال ادغام آموزش مهارت ها در فعالیت های کلاسی، فرهنگ کلی مدرسه، و مشارکت خانواده و جامعه هستند. این پژوهش با مرور گسترده ادبیات نظری و تجربی، به تشریح مبانی مفهومی مدل های تلفیقی، تبیین سازه های کلیدی تنظیم هیجان و رفتار اجتماعی مثبت، و واکاوی شواهد اثربخشی این رویکردهای چندوجهی می پردازد. یافته های ترکیبی به طور قاطع نشان می دهند که مدل های آموزشی تلفیقی که به صورت نظام مند و پایدار اجرا می شوند، در مقایسه با برنامه های کوتاه مدت و پراکنده، تاثیرات عمیق تر و پایدارتری بر بهبود توانایی دانش آموزان در مدیریت هیجانات، افزایش همدلی، تقویت مهارت های حل تعارض و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه دارند. در نهایت، این مقاله نتیجه گیری می کند که پذیرش و پیاده سازی مدل های تلفیقی، موثرترین راهبرد برای ایجاد محیط های آموزشی حمایتگر است که در آن همه کودکان فرصت شکوفایی اجتماعی و هیجانی را خواهند داشت.

کلیدواژه ها:

مدل های تلفیقی ، یادگیری اجتماعی-هیجانی (SEL) ، تنظیم هیجان ، رفتار اجتماعی مثبت ، دانش آموزان ابتدایی